اختلال طیف اوتیسم (ASD) شامل چالش های مربوط به برقراری ارتباط، مهارت های اجتماعی، رفتارهای تکراری و پردازش حسی است. محققان همچنین دریافته اند که اوتیسم به طرق مختلفی روی سلامت دهان و رشد دندان ها تأثیر می گذارد. این مقاله عمیق به بررسی ارتباط بین اوتیسم و ​​دندان ها می پردازد، از جمله نظریه هایی در مورد اینکه اوتیسم چگونه روی سلامت دندانی تأثیر می گذارد.

تفاوت های رشد دندانی در کودکان مبتلا به اوتیسم

مطالعات متعددی تفاوت هایی را در رشد دندان ها و سلامت دهان و دندان بین کودکان مبتلا به اوتیسم و همسالان نوروتیپیک (بدون مشکل) آنها آشکار کرده اند.

تأخیر در رویش دندان ها

مطالعات تحقیقاتی متعدد نشان می دهند که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با تأخیر در رویش دندان های شیری و دائمی مواجه می شوند:

• یک مطالعه در سال 2016 که در مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا منتشر شد، تصاویر رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس 82 کودک مبتلا به ASD را تجزیه و تحلیل کرد. آنها دریافتند که در کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با سن تقویمی آنها، رشد دندانی به طور متوسط ​​1 سال به تأخیر انداختند. به عنوان مثال، یک کودک 5 ساله مبتلا به اوتیسم رشد دندانی معادل یک کودک 4 ساله معمولی در حال رشد را نشان داد.
• در یک مطالعه بهداشت دهان و دندان در سال 2018، محققان سوابق دندانی 200 کودک مبتلا به اوتیسم را در مقایسه با 200 کودک غیر اوتیستیک مقایسه کردند. نتایج نشان دادند که رویش با تأخیر دندان در گروه مبتلا به اوتیسم برای همه انواع دندان ها وجود دارد. رویش نخستین دندان شیری به طور متوسط 5 تا 6 ماه به تأخیر افتاد. ظهور نخستین دندان مولر دائمی تقریباً 11 ماه به تعویق افتاد.
• یک مرور روی مطالعات انجام شده در سال 2019 که شامل 11 مطالعه قبلی بود، تأیید کرد که همه مطالعات به جز یک مطالعه، در مقایسه با گروه های کنترل نوروتیپیک که از نظر سن و جنسیت همسان بودند، رویش با تأخیر دندان ها را در میان کودکان مبتلا به اوتیسم نشان دادند. ظهور با تأخیر، روی دندان های شیری و دائمی تأثیر می گذارد.
• دلایل تأخیر در رشد دندان در اوتیسم هنوز در حال بررسی هستند، اما عوامل احتمالی شامل تفاوت های ژنتیکی مؤثر بر زمان تشکیل دندان، تغییرات در رشد مینای دندان و عادات عملکردی مانند دندان قروچه می باشند که ممکن است رویش را به تأخیر بیندازند.

ناهنجاری های تشکیل مینا

علاوه بر تأخیر در رویش دندان، مینای دندان کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب به صورت غیر معمول رشد می کند:

• مطالعه ای در سال 2013 از تصویربرداری تخصصی برای مشاهده ضخامت مینای دندان های شیری 16 کودک مبتلا به اوتیسم در مقایسه با 16 کودک گروه کنترل غیر اوتیستیک استفاده کرد. این مطالعه نشان داد که در گروه مبتلا به اوتیسم، مینای دندان به طور قابل توجهی به طور متوسط ​​13 تا 16 میکرومتر نازک تر است. مینای نازک تر خطر پوسیدگی دندان و حساسیت دندان را افزایش می دهد.
• یک مطالعه در سال 2019 از اسکن میکروسکوپی الکترونی برای مشاهده ساختار 3 بعدی مینای دندان های مولر اول دائمی 30 کودک مبتلا به اوتیسم در مقایسه با 30 کودک معمولی در حال رشد استفاده کرد. آنها در سراسر مینای دندان های گروه مبتلا به اوتیسم ناهنجاری هایی مانند توزیع ناهموار مواد معدنی و افزایش تخلخل پراکنده، در ریز ساختار مینای دندان ها پیدا کردند.
• چندین مطالعه به شیوع بالاتر نقائص مینای دندان مانند هیپوپلازی مینا در کودکان مبتلا به اوتیسم اشاره کرده اند. هیپوپلازی مینای دندان شامل مینای رشد نیافته ای است که حفره دار یا شیار دار به نظر می رسد.
• عوامل مؤثر احتمالاً شامل تفاوت های ژنتیکی مؤثر بر آملوژنزیس (تشکیل مینا)، کمبود ویتامین D، قرار گرفتن در معرض داروهایی مانند داروهای ضد صرع و عادات عملکردی هستند.

افزایش دندان قروچه و مشکلات مرتبط با آن

به نظر می رسد که کودکان مبتلا به اوتیسم نرخ های بالاتری از دندان قروچه (براکسیسم) و سایش و حساسیت دندانی مرتبط را تجربه می کنند:

• بررسی تحقیقات قبلی در سال 2020 در مورد دندان قروچه در اوتیسم، 16 مطالعه قبلی را تجزیه و تحلیل کرد. در تمام مطالعات، به طور متوسط 70% از کودکان مبتلا به اوتیسم عادات دندان قروچه را نشان دادند، در حالی که به طور متوسط ​​در گروه کنترل کودکان غیر اوتیستیک تنها 15 درصد بود.
• پیامدهای مشاهده شده دندان قروچه شامل سایش بیش از حد دندان، قرار گرفتن عاج دندان در معرض محیط دهان که باعث حساسیت به دما و فشار می شود، ترک خوردن مینای دندان و درد عضلات صورت می شود.
• محققان بر این باورند که دندان قروچه به عنوان یک رفتار تسکین دهنده برای برخی از افراد مبتلا به اوتیسم عمل می کند. دندان قروچه ممکن است با رفتارهای جستجوی حسی، اختلالات خواب، عوارض جانبی داروها، انسداد مجرای تنفسی در هنگام خواب و مقابله با استرس و اضطراب مرتبط باشد.

به طور خلاصه، شواهد علمی به وضوح نشان می دهند که کودکان در طیف اختلال اوتیسم در مقایسه با گروه همسالان معمولی در حال رشد تفاوت هایی را در رشد دندانی، شکل گیری مینای دندان و عادات دهانی تجربه می کنند. این اختلافات می توانند روی سلامت دهان و دندان ها تأثیر منفی بگذارند.

چالش های سلامت دهان و دندان با اختلال طیف اوتیسم

کودکان و افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم فراتر از تفاوت در رشد دندانی، بیشتر در معرض خطر برخی از مشکلات سلامت دهان و دندان هستند که ناشی از علائم بیماری آنها است. از جمله:

حساسیت حسی مربوط به بهداشت دهانی

اکثر افراد مبتلا به اوتیسم با درجاتی از اختلال پردازش حسی دست و پنجه نرم می کنند که معمولاً دهان و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد:

• حساسیت لمسی بیش از حد اغلب در ASD مشاهده می شود، به این معنا که احساسات لمس به صورت غیر طبیعی شدید درک می شوند. احساس مسواک روی دندان ها و لثه ها می تواند باعث ایجاد ناراحتی یا حتی بروز درد قابل توجه شود.
• مزه ها، بوها، دماها و بافت های داخل دهان نیز ممکن است برای افرادی که حساسیت های دهانی شدیدی دارند، طاقت فرسا باشند. این مسائل حسی می توانند عادات روزانه مانند مسواک زدن را بسیار دشوار کنند.
• والدین گزارش می دهند که کودکان به دلیل حساسیت بیش از حد، اغلب در حین مسواک زدن دندان های خود دچار حالت تهوع می شوند، مضطرب می شوند یا بد خلقی می کنند. افراد بزرگسال نیز به دلیل حساسیت بیش از حد، از مراقبت از دهان خودداری می کنند.

مشکلات تحمل معاینات و فرایندهای دندانپزشکی

بیماران مبتلا به اوتیسم، علاوه بر بهداشت روزانه، اغلب در همکاری کردن در طول درمان تخصصی دندانپزشکی مشکل دارند:

• برای کودکان و بزرگسالان در طیف اوتیسم، صداهای بلند مته و مکش دندانپزشکی، نور روشن معاینه، و نزدیکی فیزیکی فردی که داخل دهان آنها کار می کند نیز می تواند بسیار ناراحت کننده باشد.
• مزه ها و رایحه های ناآشنا از مواد دندانپزشکی، مشکل در درک آنچه اتفاق می افتد یا دستورالعمل های شفاهی، و ناراحتی در لمس اطراف دهان، همکاری حین درمان را چالش برانگیز می کند.
• اضطراب شدید اغلب منجر به بروز واکنش های مبارزه یا فرار می شود – گریه کردن، جیغ زدن، چنگ زدن، لگد زدن، حالت تهوع پیدا کردن و عوق زدن، فرار از صندلی معاینه یا امتناع از باز کردن دهان. این امر مستلزم همدلی، تخصص و راهنمایی رفتاری تیم دندانپزشکی است.

افراد مبتلا به اوتیسم تمایل دارند که رفلاکس گگ شدید یا بسیار فعال داشته باشند:

• یک مطالعه در سال 2020 از تست رفلکسولوژی برای مقایسه حساسیت رفلاکس گگ در 40 کودک مبتلا به اوتیسم در مقایسه با 40 کودک غیر اوتیستیک استفاده کرد. نتایج نشان داد که در گروه اوتیستیک آستانه تهوع به طور قابل توجهی پایین تر است، به این معنا که کمترین تحریک نیز باعث ایجاد رفلاکس گگ می شود.
• افزایش حساسیت رفلاکس گگ باعث پیچیده شدن مراقبت های دندانی در منزل و مراجعات دندانپزشکی می شود. فعالیت هایی مانند مسواک زدن زبان، نخ دندان کشیدن، پاکسازی های دندانی، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، پر کردن دندان، و کارهای ارتودنسی زمانی دشوارتر می شوند که به آسانی باعث ایجاد رفلاکس گگ داخل دهان شوند.
• درمان حساسیت زدایی می تواند به به حداقل رساندن تهوع بیش از حد در طول زمان کمک کند. دندانپزشکان همچنین از روش هایی مانند ابزارهای دهانی، ژل های بی حس کننده، اسپری های گلو، حواس پرتی و تغییر موقعیت استفاده می کنند تا از تحریک دهان در طول درمان جلوگیری کنند.

چالش های عملکرد اجرایی

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم در مهارت های عملکرد اجرایی مانند برنامه ریزی، سازماندهی، حافظه کاری و تکمیل تکالیف چند مرحله ای دچار نقص هستند. این بر توانایی انجام و حفظ بهداشت روزانه دهان تأثیر می گذارد:

• ایجاد یک روتین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نیازمند مهارت های سازماندهی و توانایی پیروی مستقل از عادات چند مرحله ای است. این وظایف اجرایی ممکن است دشوار باشند.
• فراموش کردن مسواک زدن، غافل شدن از برخی از مراحل، بروز مشکلات در زمانی که روتین عادی مختل می شود، و از دست دادن زمان در حین مسواک زدن شایع هستند. بسیاری از کودکان و برخی از افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم در مراقبت از دهان به نظارت و کمک نیاز دارند.
• بدون مراقبت روزانه مناسب در منزل، پلاک ایجاد می شود که منجر به بروز پوسیدگی دندان و التهاب لثه بیشتر در این جمعیت می شود. پاکسازی تخصصی و استراتژی های پیشگیرانه کلیدی هستند.

با توجه به این نوع چالش ها، تحقیقات علمی قبلی نتایج ضعیف تر سلامت دهان در میان بیماران مبتلا به اوتیسم در تمام سنین را اثبات می کنند. ایجاد تغییرات و درمان تخصصی برای مدیریت سلامت دهان ضروری هستند.

استراتژی های مؤثر مراقبت از دندان برای بیماران مبتلا به اوتیسم

تکنیک های تخصصی این امکان را برای دندانپزشکان و متخصصان بهداشت فراهم می کند تا تجربیات مثبتی از مراقبت های بهداشتی دهان و دندان را برای بیماران مبتلا به اوتیسم ارائه دهند:

از پشتیبانی های بصری و ارتباطات شفاف استفاده کنید

• داستان های اجتماعی و کتاب های مصور می توانند ملاقات با دندانپزشک را به روشی دوستانه برای افراد مبتلا به اوتیسم توضیح دهند. این راهکارها قبل از ملاقات، برای کاهش اضطراب به اشتراک گذاشته می شوند.
• روش “بگو – نشان بده – انجام بده” فرایندها را با استفاده از زبان ساده همراه با نمایش های روی مدل ها توصیف می کند.
• برنامه های بصری واضح، مراحل مراجعه را به ترتیب با استفاده از تصاویر و کلمات برای افزایش قابلیت پیش بینی و همکاری شرح می دهند.
• از عبارات مبهم مانند “این احساس خنده داری خواهد داشت” اجتناب کنید. از توصیف تحت اللفظی احساساتی که ممکن است تجربه کنند استفاده کنید.

ارزیابی و برآوردن نیازهای حسی

• از مراقبان درباره محرک های حسی مشکل ساز سؤال بپرسید تا اقداماتی برای به حداقل رساندن محرک های ناراحت کننده انجام شوند. برای مثال:
• در صورت دردناک بودن استفاده از دریل، هدفون حذف نویز تهیه کنید.
• از خمیر دندان با طعم ملایم به جای طعم قوی استفاده کنید.
• اگر روشنایی بسیار زیاد است، نور معاینه را کم کنید.
• اگر لمس محکم باعث ایجاد ناراحتی می شود، از یک مسواک نرم برای تمیز کردن استفاده کنید.

کمک به جلوگیری از تحریک رفلاکس گگ

• قبل از مراجعه به دندانپزشک با استفاده از اسباب بازی ها حساسیت زدایی کنید و معاینات را در منزل تمرین کنید.
• از ابزارهای دهانی برای باز نگه داشتن دهان بدون احساس خفگی استفاده کنید.
• در صورت نیاز برای اعمال خاص، بی حس کننده های موضعی را برای نواحی خاص استفاده کنید.
• گازها طعم دار یا دهانشویه های دارای طعم دلپذیر را ارائه دهید.
• بیمار را در موقعیتی قرار دهید تا از تماس با نواحی محرک تهوع خودداری شود.

از تکنیک های هدایت مؤثر رفتار استفاده کنید.

• با استفاده از تصاویر بصری، قالب ها قبل و بعد، و تمجید اجتماعی توضیح دهید که چه چیزی برای همکاری لازم است.
• از مدل سازی، همکاری هدایت شده و تشویق مثبت استفاده کنید.
• در موارد شدید مقاومت، ممکن است به تثبیت محافظ یا آرام بخش نیاز باشد.
• استراحت های مکرر می تواند به بیماران مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مراحل طولانی تری را تحمل کنند.

هماهنگی مراقبت با والدین یا مراقبان

• در مورد چالش های خاص کودک و بهترین رویکردها برای حمایت از آنها از طریق ویزیت های دندانپزشکی بحث کنید.
• روتین بهداشتی خانگی دهان و دندان را با مراقبت های پیشگیرانه در مطب هماهنگ کنید.
• در صورت نیاز برای ایمنی و همکاری بیشتر، درمان با آرامبخش یا تحت بیهوشی عمومی را در نظر بگیرید.

با برنامه ریزی، آماده سازی، تکنیک های تخصصی و همکاری مراقبین، می توان بر موانع سلامت دهان و دندان برای بیماران مبتلا به اوتیسم فائق آمد.

نظریه هایی در مورد چگونگی تأثیر اوتیسم بر سلامت دندان ها و دهان

در حالی که تحقیقات به وضوح ارتباط بین اوتیسم و ​​تفاوت در رشد دندان ها و سلامت دهان را نشان می دهند، مکانیسم های خاص پشت این ارتباط هنوز در حال بررسی هستند. چندین نظریه ارائه شده اند:

عوامل ژنتیکی مؤثر بر تشکیل دندان

از آنجا که اوتیسم مبنای ژنتیکی قوی دارد، محققان فرض می کنند که تفاوت های دندانی مرتبط با ASD ممکن است ناشی از تنوع ژنتیکی باشد که بر رشد دندان و تشکیل مینای دندان تأثیر می گذارد:

• ژن های مرتبط با اوتیسم که در رشد جنینی مغز و سیستم عصبی دخیل هستند ممکن است بر زمان بندی رشد جوانه دندان در رحم در هنگام اولین شکل گیری دندان ها نیز تأثیر بگذارند.
• عوامل ژنتیکی می توانند منجر به تفاوت در بیان ژن در طول آملوژنزیس (تشکیل مینای دندان) پس از تولد شود، و باعث ایجاد ناهنجاری در فرا ساختار مینای دندان ها شود.
• شناسایی ژن های خاص و مسیرهای بیولوژیکی درگیر، پیوندهای ژنتیکی بین اوتیسم و ​​رشد دندانی را روشن می کند.

قرار گرفتن در معرض عوامل خاص در محیط و کمبودهای تغذیه ای

قرار گرفتن در معرض برخی عوامل در طول دوران بارداری یا دوران کودکی مرتبط با افزایش خطر اوتیسم ممکن است به طور همزمان بر رشد دندانی نیز تأثیر بگذارد:

• چندین مطالعه به ارتباط بین کمبود ویتامین D قبل از تولد و افزایش خطر هیپوپلازی مینای دندان و اختلال طیف اوتیسم اشاره می کنند که نشان می دهند عوامل تغذیه ای در رحم می توانند زمینه ساز هر دو بیماری باشند.
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مانند جیوه در مراحل اولیه رشد مغز ممکن است روی دندان های در حال رویش نیز تأثیر بگذارد. در مورد مواجهات محیطی تحقیقات بیشتری نیاز است.

داروهای مورد استفاده برای درمان اوتیسم

داروهایی که معمولاً برای افراد مبتلا به اوتیسم تجویز می شوند ممکن است رشد دندان و سلامت دهان را نیز تغییر دهند:

• داروهای ضد صرع مورد استفاده در بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، با هیپوپلازی مینای دندان و افزایش خطر پوسیدگی ناشی از خشکی دهان ناشی از دارو همراه هستند.
• داروهای ضد روان پریشی، SSRI ها و سایر داروهای روانپزشکی نیز می توانند باعث خشکی دهان و مشکلات دندانی مرتبط شوند.

تفاوت های حسی دهان

اختلالات پردازش حسی در اوتیسم احتمالاً روی بهداشت دهان و دندان و سلامت دندان تأثیر می گذارد:

• حالت دفاعی لمسی و حساسیت بیش از حد دهان می تواند مسواک زدن را غیر قابل تحمل کند و باعث انباشته شدن پلاک شود.
• هوس های حسی برای جویدن، گاز گرفتن، ساییدن و سایر عادات دهانی ممکن است باعث ساییدگی دندان و مال اکلوژن شوند.
• حساسیت بیش از حد به طعم و بو، تنوع رژیم غذایی را کاهش می دهد و به طور بالقوه به طور غیر مستقیم بر سلامت دندان ها تأثیر می گذارد.

اضطراب و عدم انعطاف حول مراقبت از دهان

مقاومت در برابر مراقبت از دهان به دلیل چالش های اجتماعی – ارتباطی، عدم انعطاف و اضطراب ممکن است نقش داشته باشند:

• اصرار روی خمیر دندان یا مسواک خاص، عوق زدن و رفتارهای برافروخته می توانند در بهداشت منظم و کامل اختلال ایجاد کنند.
• اضطراب دندانپزشکی منجر به اجتناب و عدم برخورداری از مراقبت پیشگیرانه می شود.

در حالی که هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است، دانشمندان بر این باورند که ترکیبی از این عوامل ژنتیکی، پزشکی، رژیم غذایی، حسی و رفتاری احتمالاً در تأثیر اوتیسم بر سلامت دهان بسیاری از بیماران نقش دارند.

پرسش های متداول

آیا رویش با تأخیر دندان در کودکان مبتلا به اوتیسم شایع است؟

آری، مطالعات تحقیقاتی متعدد نشان داده اند که کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با کودکان در حال رشد غیر اوتیستیک، معمولاً دندان های شیری و دائمی دیرتر می رویند. ظهور با تأخیر از چند ماه تا بیش از یک سال طول می کشد. تفاوت های رشد دندانی دیگر نیز اغلب مشاهده می شوند.

آیا افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم مشکلات دندانی بیشتری دارند؟

تفاوت های رشد دندانی در دوران کودکی می تواند منجر به بروز مشکلات مداوم برای سلامت دهان برای افراد مبتلا به اوتیسم تا بزرگسالی نیز شود. تحقیقاتی که روی بیماران بزرگسال متمرکز شده اند، میزان بالاتر پوسیدگی دندان، دندان قروچه، بیماری پریودنتال و ساییدگی را در مقایسه با افراد بزرگسال غیر اوتیستیک تأیید می کنند. انجام مراقبت های درمانی و همکاری در طول عمر همچنان اهمیت دارند.

آیا بین شدت اوتیسم و ​​میزان مشکلات دندانی رابطه وجود دارد؟

برخی از تحقیقات اولیه نشان می دهند که بین کودکان مبتلا به اوتیسم شدید در مقایسه با کودکان با ASD خفیف یا متوسط، تفاوت های قابل توجهی در رشد دندان ها و نیازهای سلامت دهان ​​وجود دارد. افراد با ناتوانی ذهنی علاوه بر اوتیسم با چالش های بزرگتری نیز مواجه هستند. با این حال، مطالعات بیشتری نیاز است که به طور خاص در مورد چگونگی تعامل شدت اوتیسم با سلامت دندان ها نیاز هستند.

چه نکاتی برای مراقبت در منزل می توانند به محافظت از دندان های کودک مبتلا به اوتیسم کمک کنند؟

• از پشتیبان های بصری برای ایجاد یک روتین بهداشتی دهان و دندان استفاده کنید.
• مسواک ها و خمیر دندان های متناسب با ترجیحات حسی کودک را شناسایی کنید.
• اگر نخ دندان کشیدن به صورت سنتی خیلی دشوار است، ابزارها و تکنیک های مختلف نخ دندان کشیدن را امتحان کنید.
• برای ارضای میل جویدن به روش های ایمن تر، از لوله های جویدنی یا ابزارهای بافت دار استفاده کنید.
• معاینات دندانپزشکی را در منزل انجام دهید تا این تجربه حساسیت زدایی شود.
• یادآوری و نظارت را برای مسواک زدن و نخ دندان کشیدن هر روز ارائه دهید.
• غذاهای شیرین و نوشیدنی هایی که باعث پوسیدگی می شوند را محدود کنید.

آیا دندانپزشکی با آرامبخش برای بیماران مبتلا به اوتیسم مفید است؟

آرام بخش با استفاده از گاز اکسید نیتروژن، داروهای آرام بخش خوراکی، یا بیهوشی IV می توانند اضطراب را کاهش داده و همکاری را برای برخی از بیماران مبتلا به اوتیسم در طول معاینات دندانپزشکی، پاکسازی گسترده یا روش های تهاجمی افزایش دهد. آرامبخش ها این امکان را فراهم می آورند تا در صورت نیاز، درمان پیچیده به طور ایمن و کامل تکمیل شود. خطرات و مزایا باید با دقت در نظر گرفته شوند.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، تحقیقات برای کشف ارتباط بین اوتیسم و ​​رشد غیر معمول دندان، چالش های بهداشت دهان و دندان و نتایج ضعیف تر سلامت دندان ادامه دارند. شناسایی دلایل زمینه ای برای این ارتباط در حین ارائه خدمات و مراقبت های درمانی کلیدی برای حمایت از سلامت دهان و دندان افراد مبتلا به اوتیسم است. با افزایش درک و دسترسی به ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی که در مورد تأثیرات اوتیسم بر سلامت دهان و دندان مطلع هستند، می توان سلامتی بیماران در سراسر طیف را بهبود بخشید.