چرا درمان ریشه ممکن است مشکل آفرین باشد؟

نخست اینکه، درمان ریشه فرایندی است که با آن دندانپزشک به داخل پالپ دندان عفونی دندان دسترسی پیدا می کند که منجر به بروز درد و ناراحتی می شود. درمان شامل تخلیه یا پاکسازی پالپ عفونی و پر کردن فضای خالی آن با مواد مخصوص پر کردن دندان است. در نتیجه، ممکن است شما تحت تأثیر این موضوع قرار داشته باشید که “دندان از دست رفته یا اصطلاحاً مرده” نمی تواند هیچ خطری برای سلامت عمومی شما داشته باشد! اما اینجاست که شما در اشتباه هستید. نتایج برخی مطالعات حاکی از این است که تعدادی از بیماری ها و مشکلاتی که برای سلامت بوجود می آیند ریشه در دندان عفونی داخل دهان دارند. اما چرا اینطور است؟

اساساً، گرچه در پایان فرایند درمان ریشه (عصب کشی)، پالپ دندان به طور کامل پاکسازی شده است، اما توبول های کوچکی وجود دارند که محل مناسبی برای بقاء پاتوژن های بیماری زایی هستند، که پاکسازی کامل آنها کار دشواری است. مواد زائدی که این ارگانیسم ها ترشح می کنند سمی هستند. این مشکل منجر به بروز مشکل برای سلامت می شود، بویژه منجر به بروز بیماری های مزمن می شود. این مشکل می تواند یک درد مداوم در بدن باشد، یا احساس خستگی که تمام طول روز با فرد همراه است- مشکل هر چه باشد، امروزه دندانپزشک ها احتمال ارتباط بیماری های جسمی با درمان ریشه را نادیده نمی گیرند!

درمان ریشه منجر به بروز چه مشکلاتی می تواند شود؟

نقطه پایانی درمان ریشه این است که درمان انجام شده است اما عضو مرده یا از دست رفته- دندان- در بدن باقی می ماند و می تواند پیامدهای جدی در پی داشته باشد. هیچ دلیل خوبی وجود ندارد تا فکر کنیم که دندان مرده منجر به بروز مشکل نخواهد شد! زیرا، دندان ها ساختارهای زنده هستند و به طور عادی درون بدن خونرسانی می شوند. از آنجا که پایانه های عصبی بریده شده اند، دردی احساس نمی شود اما عفونت ها می توانند زیر دندان به خوبی تکثیر شوند. از آنجا که هیچ چیز مانع تغذیه آن نمی شود، عفونت به راحتی می تواند وارد جریان خون شود.

سموم از طریق سیستم لنفاوی بدن به کل بدن منتشر می شوند. و سمومی که منشاء آنها دهان است از طریق این سیستم به دیگر عضوهای بدن مانند حلق و قلب منتقل می شوند و آنها را تحت تأثیر قرار می دهند!

این بیماری هارا بر اساس بیشترین شیوع و بالاترین خطر همراه بودن با درمان ریشه به ترتیب عبارتند از:

1. بیماری های قلبی و گردش خون
2. التهاب داخل بدن مانند آرتروز و روماتوئید آرتریت
3. بیماری های مغز و سیستم عصبی

عصب کشی و بیماری مزمن

درمان ریشه و بیماری های قلبی عروقی

متخصصان، پزشکان، و متخصصان قلب و عروقی هستند که به بیمارانی پرداخته اند که از حملات قلبی رنج می برند، اما چربی خون، کلسترول، و سطح فشار خون آنها طبیعی است! به اعتقاد برخی از این متخصصان، این بیماران هیچ عامل خطری جز بد شانسی ندارند!

آنچه اساساً نادیده گرفته شده است این است که، یکی از اصلی ترین دلایل بروز چنین حملات قلبی ناگهانی می تواند درمان ریشه ای باشد که در گذشته انجام شده است. عفونت های ساده، یا همان پوسیدگی های دندان ها قادرند تکثیر شوند و منجر به بالا رفتن احتمال بیماری های قلبی شوند. بنابراین، عفونت محل کانال ریشه دندان می تواند حتی بدتر از یک دندان از دست رفته باشد بنابراین می تواند سمی تر باشد.

سرطان حنجره و کشیدن دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته بود!

 در تاریخ پزشکی، بیمارانی بوده اند که در آنها مراحل میانی سرطان تشخیص داده شد، اما عامل احتمالی آن قابل تشخیص نبود. پس از بررسی های دقیق، در یکی از این موارد، مشخص شد محل سرطان بین دو دندانی قرار داشت که تحت درمان ریشه قرار گرفته بودند. با کشیدن کامل دندان ها و درمان موضع با اوزون، مشکل به طور کامل برطرف شد. بنابراین، دندانی که تحت درمان ریشه قرار می گیرد اگر سموم به داخل نفوذ کنند، می تواند تا میزان زیادی تحت تأثیر قرار بگیرد!

عصب کشی و بیماری مزمن

درمان ریشه و دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 با میزان قابل توجهی مشکلات متابولیک همراه است که همزمان با سیستم ایمنی بدن نیز همراه است. یک بیماری پریودنتال یا عفونت دندان می تواند منجر به بروز مشکلات فیزیولوژیکالی شود که در دیابت نوع 2 مشاهده می شوند.

عصب کشی و بیماری مزمن

آیا درمان ریشه سلامت شما را به خطر می اندازند؟

پاسخ این پرسش تنها به سیستم ایمنی بدن شما بستگی دارد. علم نشان داده است که کانال های ریشه همواره مستعد عفونی شدن هستند. تنها تفاوت در این حقیقت است که بدن های مختلف به سموم واکنش های مختلفی نشان می دهند و برخی افراد به صورت ذاتی از نظر بنیه و قوای جسمانی بهتر از بقیه هستند.

علاوه بر عفونت باکتریایی، درمان ریشه به دلایل دیگری می تواند سلامت شما را به خطر بیندازد. این شامل شکستگی هایی همراه با فرایند درمان ریشه نیز می شود، از جمله:

آلوده شدن مواد پر کننده دندان: در صورتی که مواد پر کننده ای که مورد استفاده قرار گرفته اند از مواد سمی مانند آمالگام ساخته شده باشند، می تواند موجب بروز مشکلاتی برای سلامت شود. آمالگام ترکیبی از فلزاتی است که جیوه را شامل می شوند. قرار گرفتن مداوم و مزمن در معرض این مواد می تواند منجر به بروز واکنش های آلرژیک در آینده شود.

سیل ناکافی: سیل کردن فرایندی است که باید با مهارت انجام شود. مقادیر ناکافی یا بیش از اندازه کافی موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند، موجب بالا رفتن احتمال نفوذ باکتری به سیل و بروز یک عفونت دیگر در دندان می شوند.

شکستگی ابزارها: گرچه نادر است، اما گاهی اوقات مداخلات می توانند به صورت خطرناکی طعمه این مشکل شوند. در حال انجام این فرایند، ممکن است فشار غیر ضروری به ابزار وارد شود. این می تواند موجب شکستگی اجزاء ابزار شود و باعث شود در محل باقی بماند یا حتی منجر به ایجاد ضایعات ناخواسته در لثه ها شود!

گاهی اوقات عفونت رو به افزایش در محل کانال ریشه دندان در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس تشخیص داده نشده باقی می ماند. که منجر به بروز مشکلات جدی خواهد شد که نسبتاً قابل مشاهده هستند. در چنین مواردی، سی تی اسکن در نشان دادن نتایج صحیح کارآمد است.

عصب کشی و بیماری مزمن

عفونت های کانال ریشه چگونه درمان می شوند؟

بهترین راه برای تحت کنترل نگه داشتن عفونت ها پس از قرار گرفتن دندان تحت درمان ریشه، این است که فرایند پاکسازی به خوبی انجام شود، یا به عبارت دیگر، محل عاری از عفونت نگه داشته شود. خیلی ساده، کشیدن دندان نخستین گام است. کار اصلی پاکسازی و تخلیه فضای خالی است.

هنوز هم مجراهای بسیار ریزی درون لثه ها و استخوان فک وجود دارند. بنابراین، امروزه در این مقطع، برای اکثر دندانپزشک ها استفاده از گاز اوزون ضروری است. این گاز نفوذ پذیری بالایی دارد و قادر به کشتن عفونت ها است. لازم است الیاف پریودنتال لیگامان نیز تخلیه شود، به شکلی که استخوان فک به خوبی مجدداً رشد کند و به طور کامل فضای خالی که دندان بوده است را سیل نماید. در غیر اینصورت، این کاملاً نادرست است که چنین تصور کنیم که تخلیه صحیح و ضد عفونی کردن موجب از بین رفتن 100% میکروب ها شود. این با کمک تصاویر رادیوگرافی حتی دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار گرفته اند ثابت شده است! در حالی که تصاویر حاکی از باقی مانده های باکتریایی هستند که از سوی دیگر هیچ علامتی ندارند. در تحقیق دیگر مشخص شد یک ماده ضد عفونی کننده دیگر به نام سدیم هیپوکلریت برای بررسی مقدار باکتری مورد استفاده قرار گرفت که پس از فرایند استریلیزاسیون باقی مانده بود و نتایج حاکی از این بودند که این مقدار تقریباً 50% بوده است!