قابل توجهی تحقیق وجود دارند که نشان می دهند بیماری قلبی عروقی با بیماری پریودنتال و از دست رفتن دندان همراه است. گرچه شواهد برای وجود ارتباط علت معلولی بین دو شرایط هنوز بحث برانگیز هستند، اما مشخصه ویژه هر دو بیماری عوامل خطرزایی است که احتمال اختلالات همراه را بیشتر می کند. گرچه تلاش های زیادی برای درمان بیماری قلبی عروقی صورت گرفته است، اما این بیماری بزرگ ترین بیماری کشنده در سراسر دنیا باقی مانده است.

تنها در انگلستان، بر اساس اعداد و ارقامی که تخمین زده شده است، هفت میلیون نفر با بیماری قلبی عروقی زندگی می کنند، و یک چهارم تمام افرادی که فوت می کنند به بیماری های قلبی و عروقی مربوط می شوند.

کاشت دندان برای بیماران قلبی

بیماری قلبی چه ارتباطی با دیگر مشکلات بدن دارد؟

بیماری قلبی عروقی نوعی بیماری سیستمی است که تأثیرات گسترده ای روی سراسر بدن دارد، که مستقیماً تأمین خون و سیستم جریان خون را- از طریق مکانیزم های متعدد- تحت تأثیر قرار می دهد. از آنجا که جریان خون برای تأمین اکسیژن در سطح بافت ضروری است، این جنبه به تنهایی برای مداخله در بهبود، رشد، و عملکردهای اساسی کافی است.

این مطلب نکاتی برای هر فرایند جراحی دارد و می تواند تأثیر سوء روی اسئواینتگریشن داشته باشد. بعلاوه، سیستم عروقی بخش تکمیلی سیستم ایمنی بدن و ارسال مواد مغذی است، بنابراین، وقتی با مشکل مواجه می شود، می توانیم انتظار داشته باشیم تأثیرات سوء آن روی توانایی بدن برای ترمیم و دفاع از خود در برابر پاتوژن ها (عوامل بیماری زا) را ببینیم. با این حال، علیرغم این، به نظر می رسد مطالعات بالینی و بررسی ها به طور کلی حاکی از این هستند که نرخ موفقیت برای کاشت ایمپلنت های دندانی برای بیمارانی که بیماری قلبی دارند ضرورتاً همراستا با جمعیت عمومی است.

یک مکانیزم ارائه شده برای روش هایی که بیماری پریودنتال موجب تشدید شدن دیگر شرایط التهابی، مانند بیماری قلبی می شوند، این است که التهابی که درون حفره دهان بوجود می آید منجر به بالا رفتن تولید و انتشار پروتئین های واکنشی C (CRP)، اینترلوکین-1 بتا (1L-1b) و اینترلوکین-6 (1L-6) و سیتوکین های تشدید کننده التهاب TNF- آلفا.

اینها موجب برانگیخته شدن واکنش التهابی می شوند، که تحت شرایط معمولی اساس واکنش سیستم ایمنی بدن است، اما وقتی که بیماری مزمن منجر به بروز بیماری های التهابی بسیار گسترده و تأثیرات منفی در سراسر بدن خواهد شد.

نظریه دیگری که ارائه شده است این است که باکتری های دخیل در ژینژیویت و پریودنتیت- که تحت عنوان تانرلا فورسیتیا Tannerella forsythia و پورفیروموناس ژنژیوالیس Porphyromonas gingivalis شناخته می شوند- پروتئین هایی تولید می کنند (از جمله پروتئین شوک حرارتی heat-shock protein-60) که می توانند به مشکلات خود ایمنی یا شکل گیری تروما مربوط باشند. اصلاً بعید نیست که با توجه به احتمال تعاملات پیچیده بین باکتری ها، پروتئین ها، و سیستم ایمنی بدن، مکانیزم های متنوعی در حال ایفای نقش باشند.

دیابت یکی از ریسک فاکتورهای معمول برای بیماری قلبی و عروقی، و پریودنتیت/ بی دندانی به شمار می رود. در صورتی که هر سه وجود داشته باشند، خطر عوارض ماکرو و میکرو واسکولار افزایش خواهد یافت، و خطر مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی و عروقی وجود خواهد داشت.

ارتباط بین پریودنتیت و دیابت دو جانبه است، بنابراین تا میزان مشخصی درمان پریودنتیت می تواند به بهبود وضعیت گلیسمی بیمار کمک کند . در حال حاضر اختلاف نظر در مورد ارتباط بین هیپرلیپیدمی و پریودنتیت وجود دارد، در حالی که برخی متخصصان معتقدند که سطوح بالای لیپید در خون منجر به بالا رفتن تولید تشدید کننده التهاب سیتوکین ها می شود (همان مکانیزمی که مطرح شده است و تصور می شود خطر بیماری قلبی عروقی می شود).

از هم باز کردن این عوامل پیچیده بخشی چالش برانگیز از تحقیقات فعال و در حال انجام است، اما می توانیم بگوییم که ظاهر یک شرایط التهابی بیمار را بیشتر در معرض مشکلات بیشتر سلامتی قرار می دهد. بیمارانی که بیماری دریچه قلب دارند، بویژه مستعد اندوکادیت عفونی هستند، که احتمال کشنده بودن آن وجود دارد. در طول جراحی دندانی، انتقال باکتری باکتری اتفاق می افتد (باکتری به طور موقت وارد جریان خون می شود)، که در اکثر بیماران ظرف 15 دقیقه از بین می رود.

با این حال، بیمارانی که بیماری دریچه قلب دارند، بافت های قلب آنها یا غیر عادی است یا آسیب دیده است، و در برخی موارد جراحی تعویض دریچه قلب انجام داده اند. در برخی از چنین آناتومی هایی امکان پناه گرفتن باکتری بیشتر است، که بیمار را بیشتر در معرض خطر عفونت قرار می دهد.

کاشت دندان برای بیماران قلبی

تأثیر بیماری قلبی روی نتایج کاشت ایمپلنت های دندانی

تصور نمی شود بیماری قلبی روی موفقیت ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارد و ضرورتاً تناقضی با درمان ندارد، اما لازم است مراقبت زیادی صورت بگیرد. در صورتی که عفونت ایمپلنت های دندانی اتفاق بیفتد، اما به سرعت با آنتی بیوتیک ها برطرف نشود، توصیه می شود ایمپلنت هر چه سریع تر خارج شود.

بیمارانی که بیماری قلبی در آنها تشخیص داده شده است، به احتمال زیاد یک یا دو دارو استفاده می کنند که می توانند لخته شدن خون را تحت تأثیر قرار دهند و در داروهای دیگر و داروهای مسکن اختلال بوجود بیاورند، یا به طور کامل مانع استفاده از آنها خواهد شد. داشتن اطلاع کامل از داروهای تجویزی بیمار و تأثیرات احتمالی آنها حیاتی است، و توصیه می شود جراح کاشت ایمپلنت با متخصص قلب او در تعامل باشند.

علاوه بر این، باید توصیه شود که برخی بیماران برای دلایل متعددی محصولات دیگر مانند مکمل های گیاهی، را استفاده کنند که در برخی موارد می تواند روند بهبود را تحت تأثیر قرار دهد یا در داروها یا بی حس کننده ها اختلال ایجاد کنند.

بیمار به راحتی ممکن است فراموش کند چیزی را متذکر شود که نیاز به تجویز ندارد (از جمله) دوز بالای مکمل ویتامین C)، بنابراین قبل از بررسی بیمار قبل از انجام هر فرایندی باید دقت شود تا تصویر کاملی از سلامت آنها و نیز وضعیت دارویی آنها بدست آید.

بیماران قلبی چگونه می توانند کاشت ایمپلنت موفقی داشته باشند؟

کاهش خطر بروز عفونت حیاتی است تا عوارض و مشکلات ناشی از درمان ایمپلنت های دندانی به حداقل برسد، و این بویژه برای بیمارانی مهم است که از قبل مشکلات سیستمیک سلامتی داشته اند. انتخاب یک ایمپلنت با کیفیت برای حصول اطمینان از موفقیت کلی درمان ضروری است. مثلاً نوعی ایمپلنت هست که یک کولار ابداعی از جنس زیرکونیا دارد که مانند یک پوسته آنتی باکتریال برای به حداقل رساندن خطر بروز عفونت عمل می کند. در حقیقت، سطوح زیرکونیا در مقایسه با تیتانیوم نشان دهنده اند کمتر با باکتری سازگار هستند. این به محافظت استخوان و بافت نرم مجاور و لثه در برابر التهاب بیماری زا کمک می کند، و بافت نرم را به بهبود اطراف ایمپلنت تحریک می کند به گونه ای که به طور کامل به رشد لثه طبیعی شباهت داشته باشد.

با انتخاب با دقت بیماران، و نیز داشتن آگاهی کامل از وضعیت سلامت بیمار و عوامل خطر احتمالی، ایمپلنت های دندانی یک گزینه درمانی قابل انجام برای تعداد زیادی از بیماران هستند. بیماری قلبی عروقی الزاماً باعث نمی شود بیمار نتواند از مزایای ایمپلنت های دندانی بهره مند شود.