بیماری لثه ممکن است اثرات گسترده ای در بدن داشته باشد. مطالعه ای در دانشگاه بیرمنگام در بریتانیا نشان می دهد که بیماری پریودنتال با ایجاد طیف وسیعی از مشکلات سلامتی جدی مرتبط است. اینها شامل شرایط سلامت روان، بیماری های خود ایمنی، بیماری های قلبی عروقی و بیماری های متابولیک قلبی است.

از آنجا که مشکلات سلامت لثه بسیاری از افراد بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهند، ارتباط با این شرایط دیگر بویژه نگران کننده است.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، بیماری لثه یا پریودنتال، و پوسیدگی دندان دو بیماری جدی هستند که سلامت دهان و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند.

اکنون، مطالعه ای از محققان در بریتانیا گزارش می دهد که تأثیر بیماری پریودنتال ممکن است فراتر از دهان گسترش یابد و خطر ابتلا به طیف وسیعی از بیماری های جدی را افزایش دهد. این مطالعه نشان می دهد که سلامت ضعیف لثه ها با افزایش مشکلات سلامت روان و همچنین بیماری های خود ایمنی، قلبی عروقی و قلبی متابولیک مرتبط است.

مشخص است که سلامت ضعیف دهان و دندان ممکن است باعث خجالت فرد شود از لبخند نزدن گرفتن تا کاهش اعتماد به نفس، اما همچنین ارتباط مستقیمی بین بیماری لثه و افزایش خطر مشکلات سلامت روان وجود دارد.

مطالعات نشان می دهند که 37 درصد افزایش شانس ابتلا به اضطراب، افسردگی یا بیماری روانی جدی در بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال وجود دارد. افرادی که مستعد پوسیدگی دندان هستند نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مشکلات سلامت مغز باشند. سلامت مغز به این اشاره دارد که مغز چقدر می تواند به طور طبیعی کار کند و چه شرایط عصبی ممکن است بر این توانایی تأثیر بگذارند. بسیاری از عوامل سلامتی و سبک زندگی بر سلامت مغز تأثیر می گذارند، از جمله رژیم غذایی سالم، ورزش و مصرف الکل. همانطور که مشخص است، سلامت دهان نیز یک عامل است.

CDC خاطر نشان می کند که تقریباً نیمی، یعنی 2/47% از افراد بالای 30 سال، به نوعی بیماری پریودنتال مبتلا هستند. برای افراد 65 سال و بالاتر، این رقم به 1/70% افزایش می یابد.

همانطور که اولین نویسنده این مطالعه، توضیح می دهد:

هنگامی که بیماری دهان و دندان پیشرفت می کند، می تواند منجر به کاهش قابل ملاحظه کیفیت زندگی شود. با این حال، تاکنون، اطلاعات زیادی در مورد ارتباط سلامت ضعیف دهان و بسیاری از بیماری های مزمن، بویژه بیماری های روانی شناخته نشده است. بنابراین، ما یکی از بزرگترین مطالعات اپیدمیولوژیک در نوع خود را با استفاده از داده های مراقبت های اولیه بریتانیا برای بررسی ارتباط بین بیماری پریودنتال و چندین بیماری مزمن انجام دادیم.

برای سنجش اثرات غیر دندانی بیماری پریودنتال و فاز اولیه آن، ژنژیویت، محققان گروهی متشکل از 64379 بزرگسال را با مشکلات سلامت لثه شناسایی کردند. میانگین سنی گروه 45 سال بود، 43 درصد از گروه مرد و 30 درصد سیگاری بودند. سلامت هر فرد به طور متوسط 4/3 سال پیگیری شد.

محققان خطر ابتلا به مشکلات سلامتی اضافی را با مقایسه سوابق پزشکی گروه با سابقه یک گروه کنترل همسان از نظر جمعیتی متشکل از 251161 نفر بدون بیماری پریودنتال ارزیابی کردند.

ارتباط بیماری لثه با سلامت روان

تأثیر گسترده بیماری لثه

بارزترین ارتباط در تجزیه و تحلیل این مطالعه، بین بیماری پریودنتال و شرایط سلامت روان، مانند اضطراب و افسردگی بود که در 37 درصد از افراد مبتلا به بیماری لثه ایجاد شد. می توان چنین فرض کرد که پیامدهای پریودنتیت، که شامل بوی بد دهان، افتادن دندان ها، تحرک دندان ها و در نهایت از دست دادن دندان می شوند، روی یک فرد تأثیر روانی- اجتماعی خواهند داشت. این می تواند منجر به از دست دادن اعتماد به نفس، توانایی اجتماعی شدن و همچنین مشکلات عملکردی (مربوط به غذا خوردن و درد) شود. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشیم که یک عنصر چند عاملی در توسعه مسائل بهداشت روان وجود دارد، و ما، البته، تنها بر یک جنبه، هرچند بالقوه قابل تغییر، تمرکز می کنیم.

بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، دیابت نوع 1، آرتریت و پسوریازیس در 33 درصد از گروه ها ایجاد شده اند.

برای توضیح ارتباط بین بیماری لثه و بیماری های خود ایمنی می توانیم یک مثال بزنیم. یکی از مکانیسم هایی که آرتریت روماتوئید و پریودنتیت را به یکدیگر مرتبط می کند، به تغییرات ایجاد شده در پروتئین های ناشی از آنزیم های تولید شده توسط P. gingivalis، یک پاتوژن پریودنتال، می پردازد. این تغییر تحت عنوان سیترولیناسیون citrullination شناخته می شود، که به نوبه خود می تواند منجر به تولید آنتی بادی علیه این پروتئین ها شود (معروف به آنتی بادی های پروتئین ضد سیترولینه). فرض بر این است که این اتوآنتی بادی ها ممکن است التهاب سینوویال synovial را حفظ کنند.

علاوه بر این، این مطالعه 18 درصد افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، 26 درصد بیشتر خطر ابتلا به دیابت نوع 2، و 7 درصد بیشتر خطر ابتلا به سایر اختلالات قلبی متابولیک در گروه بیماری لثه را شناسایی کرد.

ارتباط بیماری لثه با سلامت روان

تحقیقات نشان می دهند که افزایش بیماری عروق مغزی در افرادی که مستعد ابتلا به بیماری های لثه، پوسیدگی دندان، پوسیدگی یا از دست دادن دندان هستند، وجود دارد، اما داشتن تمایل ژنتیکی برای پوسیدگی دندان به این معنا نیست که همه امیدها از بین رفته است. این به سادگی به این معنا است که می توان کمی تلاش بیشتر به عادات بهداشتی دهان و دندان اضافه کرد تا از ضیف سلامت روانی جلوگیری شود.

در حالی که تحقیقات بیشتری برای داشتن یک دامنه جامع از چگونگی تأثیر سلامت دهان و دندان بر سلامت مغز نیاز است، دانستن یک الگوی ژنتیکی می تواند به افراد کمک کند تا در حال حاضر عادت های بهتری برای کاهش خطر مشکلات سلامت روان در آینده ایجاد کنند.