در این نوشته می خوانید:
ایمپلنت های دندانی نوعی پست فلزی هستند که با جراحی به استخوان فک متصل می شوند تا دندان های مصنوعی را حمایت کنند. وقتی ایمپلنت ها در جای خود قرار می گیرند، یک دندانپزشک زیبایی یا جراح دهان، دندان جایگزین را روی ایمپلنت قرار می دهد. ایمپلنت های دندانی نرخ موفقیت بالایی دارند، اما برخی افراد شکست ایمپلنت های دندانی را تجربه می کنند. به طور تقریبی حدود 5 تا 10 درصد از ایمپلنت های دندانی، چه بلفاصله پس از کاشته شدن، چه مدت زمانی طولانی بعد از آن، با شکست مواجه می شوند.
اگر برای دریافت ایمپلنت های دندانی برنامه ریزی کرده اید، یا قبلاً کاشت ایمپلنت دندانی داشته اید، در این مقاله هر آنچه لازم است راجع به آنها بدانید به شما خواهیم گفت تا در صورت امکان بتوانید از بروز مشکلات پیشگیری نمایید.
عوامل متعددی هستند که می توانند ایمپلنت های دندانی را تحت تأثیر قرار دهند، که عبارتند از:
سالم بودن لثه های یکی از اصول کلی برای کاشت ایمپلنت های دندانی است، و نمی توانید این فرایند را با وجود بیماری لثه فعال انجام دهید. بیماری لثه نوعی عفونت است که می تواند به لثه ها و استخوان فک آسیب برساند. عفونت درمان نشده می تواند اطراف ایمپلنت گسترش پیدا کند و منجر به شکست آن شود. قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی، برای درمان بیماری لثه خود باید به دندانپزشک مراجعه کنید.
کشیدن سیگار نیز می تواند موجب شکست اسمپلنت های دندانی شود، زیرا جریان خون به لثه ها را کاهش می دهد و روند بهبود را کند می کند. مطالعات تحقیقاتی زیادی انجام شده اند که نشان می دهند نرخ شکست کاشت ایمپلنت های دندانی در افراد سیگار بیشتر از 20 درصد است.
سیگاری بودن به این معنا نیست که شما حق کاشتن ایمپلنت را ندارید. اما، اگر قبل از کاشت ایمپلنت کشیدن سیگار را متوقف کنید، یا حداقل به مدت دو ماه پس از کاشت ایمپلنت سیگار نکشید، نتایج بهتری کسب خواهید کرد.
یک فرایند موفقیت آمیز به کافی بودن مقدار استخوانی که قرار است ایمپلنت های دندانی را حمایت کند نیز بستگی دارد. بدون استخوان سالم کافی، جراح نمی تواند با کمک جراحی ایمپلنت را داخل فک قرار دهد. تحلیل استخوان می تواند با پوکی استخوان نیز اتفاق بیفتد. این شرایط زمانی پیشرفت می کند که از تراکم استخوان کاسته شود. استخوان ترد و شکننده می شود و خطر شکستگی افزایش پیدا می کند. بیماری شدید لثه نیز می تواند موجب تخریب استخوان داخل دهان شود.
در صورتی که یکی از بیماری های خود ایمنی یا شرایطی مانند آرتروز و دیابت دارید، که باعث می شوند بدن با روند کندتری بهبود پیدا کند، شکست کاشت ایمپلنت های دندانی احتمالی است. روند کند بهبود مانع اسئواینتگریشن (جوش خوردن ایمپلنت با استخوان) می شود، جایی که در آن ایمپلنت با استخوان فک جوش می خورد و یکی می شود.
استفاده از داروهای خاصی نیز می تواند منجر به شکست ایمپلنت های دندانی شود. بنابراین، مهم است راجع به همه داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید (داروهای تجویزی و داروهای OTC) با جراح دهان و دندان خود صحبت کنید.
در سال 2016، محققان دانشگاه مک گیل McGill University دریافتند که داروهایی که برای سوزش سر دل استفاده می شوند می توانند رشد استخوان جدید را کاهش دهند، بنابراین روی چگونگی جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک تأثیر می گذارند. بعلاوه در سال 2016، محققان دانشگاه بوفالو نتایج مشابه بین افرادی را گزارش دادند که از داروهای ضد افسردگی استفاده می کردند.
توانایی بهداشت خوب دهان و دندان ها پس از کاشت ایمپلنت های دندانی نیز روی نرخ رشد تأثیر می گذارد. اگر محدودیت هایی دارید که روی میزان تحرک شما تأثیر می گذارند یا در توانایی شما برای پاکسازی دقیق دندان ها اختلال ایجاد می کنند، شما گزینه مناسبی برای کاشت ایمپلنت های دندانی نیستید.
همه جراح ها به یک شکل خلق نشده اند و این احتمال وجود دارد که به دلیل بی تجربگی جراح، ایمپلنت های دندانی با شکست مواجه شوند. دندانپزشک ممکن است شما را به جراح دهان ارجاع دهد، اما می توانید جراح را خودتان انتخاب کنید. یک جراح با تجربه می داند چطور از چند ایمپلنت استفاده کند تا دندان جایگزین را حمایت کنند. این حائز اهمیت است زیرا تعداد اندک ایمپلنت ها می تواند فشار زیادی به ایمپلنت ها وارد کند و منجر به شکست آنها شود. بعلاوه، کار کردن با جراح متبحر می تواند مانع حوادثی شود که ناشی از اشتباهات پزشکی هستند، حادثه که طی آن با فعالیت دندانپزشک به بافت پریودنتال آسیب وارد می شود.
جراحی را انتخاب کنید که چند سال تجربه داشته باشد. از جراح خود بخواهید روند بهبود و طرح بهبود را پیگیری کند. طی مشاوره پرسش های خود را مطرح کنید.
پرسش هایی که ممکن است از تیم جراحی خود پرسید عباتند از:
طراحی صحیح توسط جراح مستلزم آن است که دندانپزشک معاینات دقیق دهان برای بررسی سلامت لثه ها و استخوان فک را تکمیل نماید. جراح با استفاده از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس متوجه سلامت عمومی دهان می شود، بنابراین نشانه هایی ارائه می دهند که آیا کاشت ایمپلنت دندانی موفقیت آمیز خواهد بود.
علاوه بر این، طراحی و برنامه ریزی شامل مرور دقیق سوابق پزشکی نیز هست. این شامل هر وضعیت پزشکی می شود که ممکن است داشته باشید، و نیز هر گونه دارویی که مصرف می کنید. وقتی از این شرایط اطلاعات کافی در دست نباشد، جراح ممکن است روند کاشت ایمپلنت را پیش ببرد در حالی که ممکن است برای فرد گزینه مناسبی نباشند.
این عدم آگاهی می تواند موجب جایگذاری نادرست ایمپلنت ها و فشار روی محل کاشت شود، در نتیجه منجر به رشد باکتری های هوازی می شود که می توانند موجب بروز عفونت یا آبسه شوند.
علاوه بر این، طراحی با دقت راهی است که کمک می کند جراح مشکلاتی را شناسایی کند که می توانند در ایمپلنت تداخل ایجاد نمایند. به عنوان مثال، ممکن است قبل از دریافت ایمپلنت های دندانی سینوس لیفت نیاز داشته باشید تا از موفقیت آن اطمینان حاصل کنید.
در مقاله بعد به شکست کاشت ایمپلنت های دندانی در کوتاه مدت خواهیم پرداخت…