در این نوشته می خوانید:
وقتی یک دندان دائماً تیر می کشد و با درد خود باعث می شود در طول شب بیدار بمانید، این مشکل می تواند آزاردهنده تر و نگران کننده تر از یک سر درد ساده باشد. آبسه دندان عفونتی داخل دندان است که به نوک ریشه یا اطراف آن منتشر شده است. این عفونت از حفره داخلی دندان نشأت می گیرد، که “حفره پالپ” نامیده می شود.
داخل حفره پالپ مملو از عروق خونی و اعصاب است که جمعاً “پالپ” نامیده می شوند. قبل از تشکیل آبسه، دندان قابلیت مبارزه با عفونت خود را از دست داده است، و باکتری ها قادرند حفره پالپ را مورد حمله قرار دهند و تکثیر شوند. با تکثیر باکتری ها، معمولاً عفونت باکتریایی از حفره پالپ منتشر می شود و از طریق انتهای ریشه وارد استخوان می شود. آبسه کیسه ای پر از چرک است متشکل از گلبول های سفید مرده، باقی مانده بافت، و باکتری.
تفاوت آبسه دندان و آبسه لثه در منبع عفونت آنها است. آبسه دندان (“آبسه پری آپیکال”)، این عفونت از پالپ دندان منشاء می گیرد و از انتهای ریشه به خارج آن گسترش می یابد. آبسه لثه (“آبسه پریودنتال”) پس از بیماری لثه، از پاکت پریودنتال که کنار ریشه دندان است آغاز می شود. درمان هر یک از این شرایط به منشاء عفونت بستگی دارد.
در اکثر موارد، بهداشت ضعیف و ناکافی دهان و مراقبت های دندانی موجب بالا رفتن خطر عفونت دندان ها می شود. ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر (براکسیسم یا دندان قروچه)، رژیم غذایی حاوی مقادیر زیاد شکر، دیگر آسیب های دندانی، و حتی وجود فرایندهای قبلی دندانپزشکی می توانند دندان را مستعد آبسه کنند.
آبسه دندان به علل مختلفی می تواند بروز پیدا کند. یکی از شایع ترین علل آن بزرگ تر و عمیق تر شدن حفره دندان است که به حفره پالپ می رسد. یک روند التهابی داخل دندان اتفاق می افتد. التهاب پالپ (پالپیت) معمولاً چیزی است که به عنوان دندان درد احساس می شود. انواع پالپیت با تست هایی مشخص می شوند که توسط دندانپزشک انجام می شوند و به بازگشت پذیر و بازگشت ناپذیر تقسیم می شوند. پالپیت بازگشت پذیر به این معناست که پالپ حساس شده است اما فرصت احیاء آن وجود دارد.
پالپیت بازگشت ناپذیر به این معناست که دندان دیگر قابل احیاء نیست و پالپ در حال مرگ است. به محض از دست رفتن پالپ (نکروز پالپ)، با انتشار عفونت از دندان به داخل الیاف لیگامان پریودنتال و زیر استخوان فک، آبسه شکل می گیرد. اغلب، اگر در مراحل نخست برای برطرف کردن عفونت اقدام شود، دندانی که دچار نکروز می شود را می توان نجات داد.
دیگر علل نکروز و آبسه دندان عبارتند از: وارد شدن ضربه به دندان؛ درمان های دندانی مانند روکش دندان یا پر شدگی که به پالپ دندان خیلی نزدیک شده است؛ یا آسیب به دندان ناشی از ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر. آبسه دندان به هر شکلی که باشد، روی پالپ تأثیر سوء خواهد داشت و قادر نخواهد بود از آن آسیب جان سالم به در ببرد. ضربه به دندان می تواند آنقدر شدید باشد که بلافاصله موجب قطع جریان خون شود. با از بین رفتن جریان خون، منبع مواد مغذی نیز قطع می شود. در نتیجه، پالپ به سرعت از بین خواهد رفت. آسیب ناشی از ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر (که تحت عنوان “ترومای اکلوزال” شناخته می شود) آسیبی است که با سرعت کندتری پیش می رود.
دندانی که قبلاً تحت درمان ریشه (عصب کشی) قرار گرفته است نیز می تواند دچار آبسه شود. این اتفاق معمولاً به خاطر عدم وجود پوشش کافی روی حفره دندان برای جلوگیری از ورود باکتری ها، یا حتی شکستگی ریشه های دندان ها رخ می دهد. هر دندانی می تواند دچار آبسه شود، اما مولر (دندان آسیاب) سوم یا همان دندان عقل بیشتر مستعد آبسه است، زیرا تمیز نگه داشتن آنها دشوار است و می تواند منجر به انتشار پوسیدگی شود که نادیده گرفته شده است. برای پیشگیری از چنین مشکلاتی، معمولاً دندان های عقل کشیده می شوند.
مهم است دقت نمایید که آبسه دندان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد. از آنجا که دندان دیگر زنده نیست (یا توانایی احساس کردن محرک را از دست داده است)، ممکن است هیچ دردی با آن همراه نباشد. با این حال، آبسه هنوز وجود دارد و می تواند در حال انتشار عفونت باشد. گاهی اوقات، در حالی که بیمار هیچ علائم آشکاری از آبسه دندان را مشاهده نکرده است، آبسه دندان می تواند طی گرفتن یک تصویر رادیوگرافی معمولی (با اشعه ایکس) تشخیص داده شود.
در مقاله بعد راه های تشخیص و انواع درمان های آبسه دندان را به شما معرفی خواهیم کرد.