ایمپلنت های دندانی جایگزین هایی برای دندان هستند که ساختاری کاملاً شبیه دندان های طبیعی دارند. یک "ریشه" تیتانیومی به راحتی داخل استخوان فک قرار می گیرد و معمولاً روی آن یک روکش، بریج، دنچر یا پروتز مصنوعی قرار می گیرد.

جراحی کاشت ایمپلنت فرایندی است که در آن یک پست فلزی پیچ مانند به جای ریشه های دندان ها قرار می گیرد و با یک روکش مصنوعی جایگزین دندان های آسیب دیده یا از دست رفته می شود که ظاهر و عملکردی شبیه دندان های طبیعی دارند.

در طول جراحی که برای قرار گرفتن ایمپلنت داخل استخوان فک انجام می شود، جراح برشی در بافت لثه ایجاد می کند تا پوشش روی استخوان برداشته شود. با کمک دریل داخل استخوان حفره ایجاد می شود که درون آن پست فلزی ایمپلنت دندانی قرار می گیرد

وقتی نوبت به خود ایمپلنت ها می رسد، به دو دسته تقسیم می شوند: اندوستیل endosteal و ساب پریوستئال subperiosteal. ایمپلنت های اندوستیل که به شکل ریشه دندان هستند رایج ترین نوع ایمپلنت های دندانی می باشند

پس از کاشت ایمپلنت دندانی علاوه بر کارهای معمولی بهداشتی، بهترین کار این است که ایمپلنت را به مدت دو هفته پس از کاشت به حال خود رها کنید.

مشکلات ایمپلنت های دندانی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: مشکلات اولیه یا زود هنگام و مشکلات دراز مدت. شکست زود هنگام ایمپلنت های دندان به عنوان شکست هایی تعریف می شوند که قبل از ساخته شدن روکش ایمپلنت اتفاق می افتند

مشکلات کاشت ایمپلنت به دو دسته تقسیم می شوند: مشکلات اولیه یا زود هنگام و مشکلات دراز مدت.مشکلات دیرهنگام عدم توانایی در تمیز نگه داشتن اطراف ایمپلنت دندانی، وجود فشار و نیروی زیاد روی ایمپلنت های دندانی، طرح درمان نامناسب

ایمپلنت دندانی از سه جزء اصلی تشکیل شده اند: فیکسچر، اباتمنت، روکش دندانی ایمپلنت. جنس ایمپلنت های دندانی از از تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته شده است

پیوند استخوان علاوه بر کنترل روند تحلیل استخوان انجام بهترین گزینه جایگزین بی دندانی و ایمپلنت دندانی را ممکن میسازد. مراحل پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت را مطالعه کنید