ایمپلنت های دندانی قادرند زندگی افراد را تغییر دهند. در همه افرادی که دندان از دست رفته دارند و از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنند، احتمالاً شما شاهد برخی کاستی ها و ایراداتی بوده اید که پروتزهای کامل یا پارسیل دارند. در افرادی که دندان های از دست رفته خود را با یک بریج دائم جایگزین کرده اند که به یک دندان طبیعی متصل شده است، ممکن است دیده باشید که به اندازه پروتزها مشکلات عملکردی نداشته باشید، اما در دراز مدت ممکن است متوجه شوید حتی بریج ها نیز مشکلاتی دارند و بواسطه پوسیدگی، بیماری لثه، یا شکستگی، ممکن است با شکست مواجه شوند.

خوشبختانه، ایمپلنت های دندانی بر بسیاری از این نقایص فائق آمده اند. وقتی فرد دندانی از دست می دهد و به فکر فواید، عملکرد، و موفقیت دراز مدت است، ایمپلنت های دندانی تا میزان زیادی، بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته در دراز مدت هستند (رشد دندان های جدید با استفاده از سلول های بنیادی ممکن است روزی راهکار خیلی بهتری باشد، اما بیش از 15 سال این روند طول خواهد کشید). مطالعات حاکی از این هستند که نرخ شکست روکش های سنتی و بریج ها در 10 سال، 15 تا 20 درصد است، با این حال، نرخ شکست ایمپلنت های دندانی پس از 10 سال، کمتر از 2 درصد است.

متأسفانه، چیزهای بسیار اندکی در زندگی هستند که می توانند یک عمر دوام داشته باشند، و ایمپلنت های دندانی هم از این دسته هستند. علیرغم این واقعیت که کمتر از 2 درصد از ایمپلنت های دندانی با شکست مواجه می شوند، نا امید کننده نیست اگر شما جزء این 2 درصد بودید.

در این مقاله قصد داریم به بیان چیزهایی بپردازیم که می توانند منجر به شکست ایمپلنت های دندانی شوند، و اینکه برای بالا بردن احتمال موفقیت آنها چه باید کرد.

انواع مشکلات ایمپلنت دندانی

مشکلات ایمپلنت های دندانی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: مشکلات اولیه یا زود هنگام و مشکلات دراز مدت.

 مشکلات زود هنگام

شکست زود هنگام ایمپلنت های دندانی می تواند در پی بروز مشکلات کوتاه مدت اتفاق بیفتد، و به عنوان شکست هایی تعریف می شوند که قبل از ساخته شدن روکش ایمپلنت اتفاق می افتند. این اتفاق می تواند بلافاصله پس از جراحی، طی چند ماه نخست بهبود، یا حتی سال بعد، نیز رخ دهد.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

عفونت ایمپلنت و بهبود ضعیف

کاشت ایمپلنت دندانی طی یک فرایند جراحی انجام می شود. اگر دندانپزشک تکنیک های جراحی استریل/ ضد عفونی را دنبال کند و احتیاط های لازم را به عمل بیاورد، احتمال بروز عفونت فوق العاده پایین است، حتی زمانی که ما تصور می کنیم در حال کار کردن داخل دهان هستیم که مملو از باکتری است. به طور کلی، محض احتیاط لازم است قبل از انجام جراحی، آنتی بیوتیک مصرف شود. ناراحتی های پس از جراحی نیز معمولاً خفیف هستند و بسته به فرایندهای خاصی که انجام می شود، به طور میانگین، بین 1 تا 4 روز طول می کشد. حتماً از دندانپزشک خود بپرسید چه اتفاقاتی پس از فرایند طبیعی هستند.

عفونت پس از کاشت ایمپلنت های دندانی تنها در صورتی بروز می یابد که بیمار به دستورالعمل های جراح خود عمل نکند. در برخی موارد، عفونت ممکن است یک ماه یا بیشتر، پس از جراحی و قبل از جوش خوردن کامل استخوان پیرامون با آن بروز پیدا کند. در صورتی که عفونت بروز پیدا کند، معمولاً به علت وجود مشکلات یا عفونت های موجود در یک دندان یا منطقه اطراف محل جراحی می باشد. در صورتی که این عفونت خیلی زود شناسایی شود، می توان آن را درمان کرد و موجب بالا رفتن نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت شد.

شرایط پزشکی که روی روند بهبود تأثیر می گذارند

به طور کلی، اگر دندان از دست داده اید، گزینه ای مناسب برای جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی هستید. با این حال، شرایط و بیماری های خاصی هستند که می توانند روی مناسب بودن ایمپلنت های دندانی برای شما تأثیر بگذارند- اینجاست که بررسی های پزشکی درست و مناسب اهمیت پیدا می کنند.

شرایطی مانند سرطان، پرتو درمانی فک، اعتیاد به الکل، بیماری های لثه یا دیابت کنترل نشده، کشیدن سیگار، برخی داروهای خاص، و سایر بیماری های دیگر می توانند روی توانایی بدن برای بهبود و جوش خوردن ایمپلنت دندانی با استخوان تأثیر بگذارند. این مشکلات الزاماً قطعی نیستند، اما گام هایی باید برداشته شود تا اطمینان حاصل شود بیمار به خوبی بهبود پیدا خواهد کرد. دندانپزشک یا جراح سوابق پزشکی بیمار را به دقت جمع آوری خواهدکرد و باید از تمام بیماری های فرد و داروهایی که مصرف می کند آگاه باشد تا از پیچیدگی ها و مشکلات احتمالی در آینده اجتناب نماید.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

تکنیک های جراحی ایمپلنت

یک جراح دندان مجرب و ماهر از روند اسئواینتگریشن (چگونگی پیوند ایمپلنت داخل استخوان فک) آگاه است و در انجام تکنیک های جراحی درست مهارت دارد. در این موارد، بهبود بسیار راحت است و بدون هیچ مشکلی پیش خواهد رفت. در غیر اینصورت، موضع جراحی بیشتر مستعد تورم، درد، عفونت، و شکست احتمالی ایمپلنت خواهد بود. این وضعیت زمانی حیاتی می شود که حجم استخوان منطقه اطراف ایمپلنت از تراکم کافی برخوردار نباشد… گرم کردن خیلی زیاد استخوان موجب نکروز (مرگ استخوان) خواهد شد و به احتمال زیاد، ایمپلنت با شکست مواجه خواهد شد.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

جابجایی های اندک ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی باید مدت زمان کافی بدون حرکت باقی بمانند تا اسئواینتگریشن اتفاق بیفتد. مقایسه ای که می توان در این مورد انجام داد شبیه زمانی است که استخوان دست یا پا شکسته می شود. شکستگی با گچ گرفتن غیر قابل جابجا شدن می شود، زیرا در صورت وجود حرکت، استخوان شکسته بهبود نخواهد یافت. ایمپلنت نیز به همین شکل است.

بهبود کامل ایمپلنت های دندانی 16 تا 17 هفته طول می کشد، که بر اساس “سیگمای” استخوان است… سیگما مدت زمان لازم برای قرار گرفتن استخوان در روند تغییر شکل و معدنی سازی است. صرف نظر از سن یا نژاد، این بازه زمانی در افراد مختلف متفاوت است.

در صورتی که ایمپلنت طی 8 تا 12 هفته نخست جابجایی داشته باشد، ایمپلنت ثابت نخواهد شد، زیرا استخوان مجدداً اطراف ایمپلنت رشد خواهد کرد. در عوض تنها بافت نرم بهبود پیدا خواهد کرد و ایمپلنت نهایی شل خواهد شد و احتمالاً دردناک خواهد بود.

این برای دندانپزشکی که “دندان های فوری” یا “ایمپلنت های فوری” ارائه می دهند از اهمیت بالایی برخوردار است. در برخی موارد می توان روکش را فوراً روی ایمپلنت قرار داد اما باید گام هایی برداشت تا مطمئن شد که فشاری که به آن وارد می شود در کمترین میزان خود می باشد. این می تواند به معنای کوتاه تر شدن دندان شود، به شکلی که با داشتن رژیم غذای نرم و مایع به مدت 2 تا 3 ماه، و/ یا اسپلینت کردن دندان به دیگر ایمپلنت ها یا دندان های طبیعی، از فرو رفتن ایمپلنت پیشگیری کرد.

روکش های فوری راهی جالب برای کاشت ایمپلنت ها هستند، مخصوصاً زمانی که یک دندان جلو مشکل دارد اما باید بدانید که این کار می تواند خطر شکست را افزایش دهد. نکته آخر اینکه، “بایت” شما، نحوه قرار گرفتن دندان ها روی یکدیگر، می تواند قرار دادن فوری روکش روی ایمپلنت را ممکن یا غیر ممکن سازد.

در مقاله بعد به ادامه این مطلب خواهیم پرداخت….