سال ها برای دو گروه از بیماران توصیه هایی برای پروفیلاکسی آنتی بیوتیک (درمان پیشگیرانه با استفاده از آنتی بیوتیک) قبل از برخی فرایندهای خاص دندانپزشکی وجود داشته است:

• افرادی که دارای مشکلات قلبی هستند که ممکن است آنها را مستعد بروز اندوکاردیت عفونی کند
• افرادی که مفصل یا مفاصل مصنوعی دارند و ممکن است در معرض خطر گسترش عفونت های هماتوژنی در محل پروتز مصنوعی قرار بگیرند

با این حال، در مقایسه با بیانیه های توصیه های قبلی، در حال حاضر گروه های زیر جمعیتی اندکی وجود دارند که ممکن است برای آنها اقدامات پیشگیرانه با تجویز آنتی بیوتیک قبل از فرایندهای دندانپزشکی مناسب باشد.

پیشگیری از عفونت قبل از درمان

همانطور که در سال 2012 مشخص شد، مطالعات سیستمیکی که در سال 2014 به روز رسانی شده و در سال 2015 منتشر شدند هیچ ارتباط بین فرایندهای دندانپزشکی و عفونت های مفاصل و پروتزهای مصنوعی نشان ندادند. بر اساس این شواهد، انجمن دندانپزشکان آمریکا در راهنمای عملی بالینی خود که در سال 2015 منتشر کرد بیان کرده است که “به طور کلی، برای بیمارانی که کاشت مفصل مصنوعی داشته اند، پروفیلاکسی آنتی بیوتیک قبل از فرایندهای دندانپزشکی برای پیشگیری از عفونت مفصل مصنوعی توصیه نمی شوند”.

در راهنمای جدید CSA به وضوح بیان شده است که برای اکثر بیماران درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک قبل از فرایندهای دندانپزشکی برای پیشگییر از عفونت های مفاصل مصنوعی لزومی ندارد. علاوه بر این، راهنمای جدید در نظر گرفته است که بیمارانی که قبلاً بیماری های دیگری داشته اند یا با جراحی جایگذاری مفصل خود مشکل داشته اند، ممکن است نیازهای خاص دیگری داشته باشند که نیاز به پیش درمانی داشته اند. در بیمارانی که از نظر پزشکی مشکل دارند و قرار است تحت فرایندهای دندانپزشکی شامل دستکاری لثه، یا درگیری مخاط قرار بگیرند، پروفیلاکسی آنتی بیوتیک تنها باید پس از مشورت با بیمار و جراح ارتوپد او در نظر گرفته شود.

برای بیمارانی که بیماری های جدی ، مانند بیماری ها نقص سیستم ایمنی بدن، دارند ممکن است بهتر باشد در صورتی که از نظر پزشکی مناسب است، جراح ارتوپد استفاده از یک دوره آنتی بیوتیک را توصیه نماید. در حقیقت بهتر است بیمار، دندانپزشک، و جراح ارتوپد راجع به گزینه های درمانی موجود گفتگو کنند و خطرات و مزایای احتمالی را ارزیابی نمایند، و در نهایت دندانپزشک در صورت لزوم با در نظر گرفتن ضوابط برای استفاده مناسب و درست، و با توجه به نیازهای خاص بیمار و ترجیح خود او هنگام در نظر گرفتن درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک قبل از درمان های دندانپزشکی تصمیم بگیرد. در بیانیه انجمن دندانپزشکان آمریکا آمده است که در مواردی که آنتی بیوتیک ها ضروری تشخیص داده شوند، مناسب ترین نکته این است که جراح ارتوپد رژیم مناسب آنتی بیوتیک را توصیه کند و در صورت منطقی بودن نسخه را نیز بنویسد.

اقدامات پیشگیرانه با آنتی بیوتیک

پیشگیری از اندوکاردیت عفونی

انجمن قلب آمریکا (AHA) با اطلاعاتی که از انجمن دندانپزشکان آمریکا در اختیار داشت در سال 2007 بیانیه ای برای پیشگیری از اندوکاردیت عفونی منتشر کرد. در سال 2017 این بیانیه به روز رسانی شد. این دستورالعمل ها تنها در تعداد اندکی از بیماران، پیش درمانی دارویی برای اندوکاردیت عفونی را پشتیبانی می کند. این بر اساس شواهد علمی بود که نشان می دادند برای بسیاری از بیمارانی که در نسخه های قبلی واجد شرایط درمان پیشگیرانه شناخته شده بودند، خطر واکنش های منفی به آنتی بیوتیک ها عموماً از مزایای پروفیلاکسی بیشتر است. نگرانی در مورد ایجاد باکتری های مقاوم به دارو نیز عامل دیگری بود.

در دستورالعمل ها آمده است افرادی که بیشتر در معرض خطر اندوکاردیت عفونی قرار دارند، در طول فعالیت های اساسی روزمره مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، مرتباً در معرض باکتری های دهانی قرار می گیرند.

دستورالعمل های مدیریت بیماری دریچه های قلب توصیه می کنند افرادی که در معرض خطر اندوکاردیت عفونی باکتریایی قرار دارند بایستی برای کاهش منابع احتمالی باکتریایی بهدشت دهان را به بهترین شکل ممکن رعایت کنند. آنها معتقدند، سلامت خوب دهانی با مراقبت های منظم تخصصی دندانپزشکی و استفاده از محصولات مناسب دندانی مانند مسواک های دستی، برقی، و اولتراسونیک، نخ دندان ها، و دیگر ابزارهای از بین برنده پلاک حاصل می شود.

انتخاب بیمار

دستورالعمل های حال حاضر اندوکاردیت عفونی/ دریچه ای قلب بیان می کند که استفاده پیشگیرانه از آنتی بیوتیک ها قبل از برخی فرایندهای دندانپزشکی برای بیمارانی که شرایط زیر را دارند معقول است:

• دریچه مصنوعی قلب، از جمله پروتزهای کاشته شده توسط ترانس کاتر و هموگرفت ها؛
• مواد مصنوعی که برای ترمیم دریچه قلب استفاده می شوند، مانند حلقه های آنولوپلاستی و کوردها.
• سابقه اندوکاردیت عفونی؛
• پیوند قلب با نارسایی دریچه به دلیل غیر طبیعی بودن دریچه از نظر ساختاری؛
• بیماری های قلبی مادرزادی زیر (که از بدو تولد وجود داشته اند):

بیماری قلبی مادرزادی سیانوتیک ترمیم نشده از جمله شانت موقت یا تسکین دهنده و مجرا

هر گونه نقص مادرزادی قلبی ترمیم شده با شانت های باقیمانده یا نارسایی دریچه ای در محل یا مجاور محل پیوند پروتز یا دستگاه پروتز.

بر اساس داده های محدود، به نظر می رسد که اندوکاردیت عفونی در گیرندگان پیوند قلب بیشتر از جمعیت عمومی باشد. خطر اندوکاردیت عفونی در 6 ماه نخست پس از پیوند، به دلیل اختلال در اندوتلیال، درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی با شدت زیاد، دسترسی مکرر به کاتتر ورید مرکزی، و نمونه برداری مکرر از اندومیوکارد بیشتر است.

به جز برای شرایطی که در زیر فهرست شدند، پروفیلاکسی آنتی بیوتیک دیگر برای هیچ یک از بیماری های قلبی مادرزادی توصیه نمی شود.

اقدامات پیشگیرانه با آنتی بیوتیک

بیماران خردسال

بیماری مادرزادی قلب می تواند نشان دهد که تجویز پیشگیرانه آنتی بیوتیک ممکن است برای کودکان مناسب باشد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که هنگام استفاده پیشگیرانه از آنتی بیوتیک به دلیل نگرانی های بیماری قلبی مادرزادی، آنها تنها باید زمانی مد نظر قرار بگیرند که بیمار یکی از شرایط زیر را داشته باشد:

• بیماری قلبی سیانوتیک (نقائص مادرزادی با سطح اکسیژن پایین تر از حد نرمال) که به طور کامل ترمیم نشده است، از جمله کودکانی که جراحی شانت و مجرا داشته اند.
• نقص مادرزادی قلب که در شش ماه نخست پس از جراحی ترمیم با مواد مصنوعی یا یک دستگاه کاملاً برطرف شده است.
• بیماری قلبی مادرزادی ترمیم شده با نقص های باقیمانده، مانند نشت مداوم یا جریان غیر عادی در یا نزدیک به یک پروتز پیوند خورده یا دستگاه مصنوعی.

استفاده پیشگیرانه از آنتی بیوتیک ها برای هیچ یک از اشکال دیگر بیماری های قلبی مادرزادی توصیه نمی شود.

علاوه بر شناسایی بیماران خاصی که درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک برای آنها مناسب است، توجه خاصی باید به دوز آنتی بیوتیک تجویزی برای کودکان شود، زیرا بر اساس وزن کودک متفاوت خواهد بود. مانند سایر داروها، با پزشک کودک چک کنید تا قبل از تجویز مشخص نمایید که آیا کودک به آنتی بیوتیک ها آلرژی دارد یا نگرانی های دیگر مربوط به آنتی بیوتیک ها برای کودک وجود دارد یا خیر.

فرایندهای دندانپزشکی

درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک برای بیمارانی که در بخش های قبلی شناسایی شدند برای تمام فرایندهای دندانپزشکی که شامل دستکاری بافت لثه یا مناطق پری آپیکال دندان، یا سوراخ کردن مخاط دهان توصیه می شود.

ملاحظات دیگر در خصوص درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک برای اندوکاردیت عفونی (در صورت نیاز)

گاهی اوقات بیماران پیش درمانی قبل از جلسه دندانپزشکی خود را فراموش می کنند. توصیه این است که برای بیمارانی که مشخص شده است مشمول پیش درمانی با آنتی بیوتیک هستند، آنتی بیوتیک ها باید قبل از فرایند مصرف شوند. این مهم است، زیرا اجازه می دهد آنتی بیوتیک به سطوح خونی کافی برسد. با این حال، دستورالعمل برای پیشگیری از اندوکاردیت عفونی بیان می کند که “در صورتی که دوز آنتی بیوتیک سهواً قبل از فرایند تجویز نشود، دوز دارو می تواند تا 2 ساعت پس از فرایند تجویز شود”. در صورتی که بیماری مشمول پروفیلاکسی است از یک روز قبل از فرایند دندانپزشکی تحت پیش درمانی صحیح با آنتی بیوتیک ها قرار بگیرد، و فرایند او به یک روز بعد موکول شود یا فرایند دیگری برای فردای همان روز برای او برنامه ریزی شود که نیاز به پیش درمانی با آنتی بیوتیک دارد، رژیم پروفیلاکسی آنتی بیوتیک باید قبل از جلسه دوم تکرار شود. به دلیل ماهیت فارماکوکینتیک یک رژیم پیشگیرانه آنتی بیوتیک، تنها یک دوز داده می شود تا بتواند دوره باکتریمی که توسط تنها یک روش تولید می شود را پوشش دهد.

نگرانی دیگری که دندانپزشکان دارند شامل بیمارانی است که نیاز به پروفیلاکسی دارند اما قبلاً برای بیماری دیگری دارو دریافت کرده اند. در این موارد، دستورالعمل ها برای اندوکاردیت عفونی توصیه می کنند که دندانپزشک آنتی بیوتیکی از یک دسته دارویی متفاوت با آنچه بیمار قبلاً دریافت کرده است انتخاب کند.

برای مثال، در صورتی که بیمار آموکسی سیلین مصرف کرده است، دندانپزشک باید کلیندامایسین، آزیترومایسین، یا کلاریترومایسین را برای درمان پیشگیرانه انتخاب کند.

دیگر گروه های بیماران ممکن است نیاز به ملاحظات خاصی داشته باشند. هیچ راهنما یا توصیه کلی برای تجویز آنتی بیوتیک به عنوان یک اقدام پیشگیرانه قبل از فرایندهای دندانپزشکی وجود ندارد، غیر از افراد خاص با شرایط نادر، که در آن تشخیص و تجویز توسط جراح بیمار یا پزشک دیگری صورت می گیرد. با این حال، موارد بیشمار دیگری وجود دارند که ممکن است بیماران، پزشکان، یا دندانپزشکان فکر کنند که درمان پیشگیرانه با آنتی بیوتیک قبل از فرایند دندانپزشکی برای جلوگیری از گسترش عفونت به مکان های دورتر توسط باکتری هایی که به طور معمول با فلورای دهان همراه هستند، قابل توجیه است.