پر کردن دندان چیست؟

برای درمان پوسیدگی های دندانی، دندانپزشک ها اغلب بخش پوسیده دندان ها را تخلیه می کنند، سپس منطقه روی دندان را “پر می کنند”، در واقع مواد پر کننده جایگزین مواد پوسیده دندان می شوند. علاوه بر این، مواد پر کننده برای ترمیم دندان های ترک خورده و شکسته استفاده می شوند، و دندان هایی که در اثر استفاده نادرست (از جمله جویدن ناخن یا دندان قروچه) ساییده شده اند.

پر کردن دندان شامل چه مراحلی می شود؟

ابتدا، دندانپزشک منطقه اطراف دندان را با بی حس کننده موضعی بی حس می کند. سپس، از یک دریل، یا ابزار سایشی هوا یا لیزر برای زدودن و تراشیدن بخش های پوسیده استفاده خواهد کرد. انتخاب ابزار به سطح راحتی و آموزش هایی بستگی دارد که دندانپزشک دیده است و نیز سرمایه گذاری که برای تجهیزات خاص کرده است، و نیز محل و گستردگی پوسیدگی.

پس از آن، دندانپزشک منطقه پوسیده را در طول فرایند زدودن پوسیدگی واکاوی و بررسی خواهد کرد تا مشخص نماید همه پوسیدگی زدوده شده است. وقتی پوسیدگی زدوده می شود، دندانپزشک فضا را برای پر کردن آماده می کند و این کار را با پاکسازی حفره از باکتری ها و ذرات باقی مانده پوسیدگی انجام خواهد داد. اگر پوسیدگی نزدیک ریشه دندان باشد، ممکن است دندانپزشک ابتدا یک آستر از جنس گلاس آینومر، رزین کامپوزیتف یا دیگر مواد روی آن قرار دهد تا اعصاب را محافظت کند. به طور کلی، پس از آنکه پر شدگی روی دندان قرار می گیرد، دندانپزشک مراحل انتهایی و پولیش کردن را انجام خواهد داد.

گام های اضافی متعدد دیگری برای پر کردن همرنگ دندان لازم هستند که به قرار زیرند: پس از آنکه دندانپزشک منطقه پوسیده را زدوده و پاکسازی می کند، مواد همرنگ دندان به صورت چند لایه اعمال می شوند. سپس، نور مخصوصی که هر لایه را “کیور” و خشک و سفت می کند روی آنها تابانده می شود. وقتی فرایند اعمال چند لایه مواد تکمیل می شود، دندانپزشک مواد کامپوزیت را شکل می دهد تا به نتایج دلخواه دست یابد و مواد اضافی را می تراشد و ترمیم نهایی را پولیش خواهد کرد.

چه نوع موادی برای پر کردن حفره های دندان در دسترس هستند؟

امروزه، مواد متعددی برای پر کردن دندان در دسترس هستند. دندان ها می توانند با طلا؛ پرسلاین؛ آمالگام نقره (که حاوی ترکیبی از جیوه با نقره، قلع، روی، و مس است)؛ یا مواد پلاستیکی یا شیشه ای همرنگ دندان به نام رزین کامپوزیت پر شوند. محل و گستردگی پوسیدگی، هزینه موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند، پوشش بیمه خدمات درمانی و توصیه های دندانپزشک شما در مشخص نمودن بهترین نوع مواد برای پر کردن دندانی که نیازهای شما را پوشش دهد کمک می کنند.

موادی برای پر کردن دندان

طلا

نقاط قوت

• دوام- حداقل 10 تا 15 سال، و معمولاً حتی طولانی تر دوام دارد؛ دچار خوردگی نمی شود.
• استحکام- می تواند در برابر فشار ناشی از جویدن دوام بیاورد.
• زیبایی- به نظر برخی بیماران طلا به چشم خوشایندتر از نقره، آمالگام نقره، است.

نقاط ضعف

• هزینه- بیشتر از مواد دیگر؛ 10 برابر گران تر از آمالگام ها هستند.
• نیاز به مراجعات بیشتر به دندانپزشک- برای قرار گیری آنها روی دندان ها حداقل دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک لازم است.
• شوک گالوانیک- پر شدگی از جنس طلا که بلافاصله بعد از پر کردن با نقره، آمالگام، اعمال میشود می تواند منجر به بروز درد شدیدی (شوک گالوانیک) شود. تأثیر متقابل فلزات روی یکدیگر و بزاق باعث می شود جریان الکتریکی اتفاق بیفتد- که البته اتفاق افتادن آن بسیار نادر است.
• زیبایی- به نظر برخی بیماران هیچ پر شدگی رنگی برای بیماران خوشایند نیست.

موادی برای پر کردن دندان

نقره (آمالگام)

نقاط قوت

• دوام- دوام آن معمولاً حداقل 10 تا 15 سال بیشتر از کامپوزیت است.
• استحکام- می تواند در برابر فشارهای ناشی از جویدن دوام بیاورد.
• هزینه- ارزان تر از کامپوزیت است.

نقاط ضعف

• زیبایی اندک- پر شدگی دندان با رنگ خود دندان مطابقت ندارد.
• تخریب مقدار بیشتری از ساختار دندان- اغلب باید بخش های سالم دندان تراشیده شوند تا فضای کافی برای نگه داشتن آمالگام فراهم شود.
• تغییر رنگ دندان- پر شدگی های آمالگام می توانند سایه خاکستری رنگی اطراف ساختار دندان ایجاد کنند.
• ترک یا شکستگی دندان- همه دندان ها در مجاورت گرما و سرما دچار انبساط و انقباض می شوند، که در نهایت می تواند باعث ترک خوردن و شکسته شدن دندان شوند، مواد آمالگام- در مقایسه با دیگر موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند- ممکن است دامنه وسیع تری از انبساط و انقباض را تجربه کنند و احتمال بروز ترک خوردگی و شکستگی بالا رود.
• واکنش شیمیایی- درصد اندکی از افراد، تقریباً 1%، نسبت به جیوه موجود در ترمیم های آمالگام حساسیت دارند.

موادی برای پر کردن دندان

کامپوزیت های همرنگ دندان

نقاط قوت

• زیبایی- سایه/ رنگ کامپوزیت ها می توانند دقیقاً همرنگ دندان های موجود باشد؛ که بویژه برای دندان های جلوی دهان که قابل مشاهده هستند مناسب است.
• چسبیدن به ساختار دندان- کامپوزیت در واقع از نظر شیمیایی به ساختار دندان می چسبد، و حمایت بیشتر از دندان فراهم می آورد.
• تنوع در استفاده- کامپوزیت، علاوه بر استفاده برای پر کردن پوسیدگی دندان، می توانند برای ترمیم و اصلاح لب پر شدگی، شکستگی، یا ساییدگی دندان نیز استفاده شوند.
• تراش اندک دندان برای آماده سازی- در مقایسه با آمالگام، گاهی اوقات برای آماده سازی دندان و تراشیدن بخش های پوسیده و پر کردن آن با کامپوزیت، حجم کمتری از ساختار دندان لازم است برداشته شود.

نقاط ضعف

• کم دوام بودن- پر شدگی های کامپوزیتی زودتر از آمالگام ها دچار ساییدگی می شوند (که حداقل 5 سال دوام دارند، در مقایسه با آمالگام ها که حداقل 10 تا 15 سال دوام دارند)؛ بعلاوه، تحت فشار ناشی از جویدن، و مخصوصاً اگر به عنوان ماده پر کننده حفره های بزرگ استفاده می شوند، ممکن است آنها به اندازه آمالگام ها دوام نداشته باشند.
• نیاز به مدت زمان طولانی برای آماده شدن- به دلیل فرایند اعمال مواد کامپوزیت،
• نیاز به مراجعات بیشتر- اگر کامپوزیت برای اینله یا آنله استفاده می شود، ممکن است بیشتر از یک مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز باشد.
• لب پر شدن- مواد کامپوزیتی، بسته به محل استفاده شده از آنها، ممکن است لب پر شوند.
• هزینه- پر شدگی های کامپوزیتی می توانند دو برابر گران تر از آمالگام ها باشند.

علاوه بر رزین کامپوزیت های همرنگ دندان، دو نوع ماده دیگر برای پر کردن دندان هستند- سرامیک و گلاس آینومر.