در مقاله قبل به بیان برخی از مشکلاتی پرداختیم که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بروز پیدا کنند. این مشکلات به دو دسته تقسیم می شوند: مشکلات اولیه یا زود هنگام و مشکلات دراز مدت. در مقاله قبل گفتیم که مشکلات زود هنگام شامل عفونت و بهبود ضعیف، برخی بیماری ها و درمان ها هستند که نتایج کاشت ایمپلنت را تحت تأثیر قرار می دهند، تکنیک هایی که برای جراحی کاشت ایمپلنت استفاده می شوند، و جابجایی ایمپلنت های دندانی.

در این مقاله قصد داریم به بیان ادامه این مشکلات بپردازیم.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی – بخش دوم

کمبود استخوان کافی

برای موفقیت آمیز بودن کاشت یک ایمپلنت دندانی، به طور ایده آل نیاز است از تمام جهات در اطراف آن استخوان رشد کند. در صورتی که استخوان از پهنا و ارتفاع کمبود داشته باشد، باید گام هایی برداشته شود تا اطمینان حاصل شود که استخوان اطراف ایمپلنت رشد خواهد کرد. اگر مدت زمانی طولانی است که دندان های خود را از دست داده اید، به احتمال زیاد مقدار زیادی از حجم استخوان اطراف تحلیل رفته است. با تکنیک های مختلفی می توان حجم استخوان را افزایش داد. در برخی موارد، این فرایندها به عنوان مرحله ای مجزا انجام می شوند، و در سایر موارد، می تواند به طور همزمان، همراه با کاشت ایمپلنت انجام شود.

جراح کاشت ایمپلنت شما باید مهارت داشته باشد هم با جراحی پیوند استخوان و هم با دستکاری محل جراحی، استخوان کافی اطراف ایمپلنت فراهم آورد به شکلی که استخوان محل جراحی را پر کند. در صورت کمبود حجم کافی استخوان، و کاشت استخوان بدون اصلاح این نقائص، احتمال شکست ایمپلنت های دندانی بالا خواهد رفت.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی – بخش دوم

عدم رعایت دستورالعمل های دندانپزشک

دستورالعمل هایی که برای پس از جراحی داده می شوند، معمولاً بسیار ساده و راحت هستند. فعالیت های فیزیکی سنگین را در حداقل میزان ممکن قرار دهید، اطراف محل جراحی را تمیز نگه دارید، از خوردن برخی غذاهای خاص خودداری کنید- در صورتی که دستور پزشک شما اینطور بوده است- و داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. توصیه های خاص دیگری نیز وجود دارند که بسته به نوع جراحی و شرایط خاص بیمار، باید داده شوند.

در بسیاری موارد مشاهده شده است که بیماران در دو روز اول فکر می کنند بدن آنها خیلی زود بهبود پیدا می کند بنابراین خیلی زود فعالیت های طبیعی خود را از سر می گیرند… در برخی موارد، اموری که به طور ویژه توصیه می شود از انجام آنها بپرهیزند… از جمله شنا کردن، ورزش های سنگین، خوردن برخی غذاهای خاص. آنچه تجربه خواهند کرد افزایش تدریجی ناراحتی، تورم، و دیگر مشکلات و پیچیدگی ها است و خیلی زود متوجه می شوند که این هشدارها برای همه صدق می کنند. به خاطر داشته باشید که برخی داروها که برای شما تجویز می شوند به کاهش مشکلات معمول پس از جراحی کمک می کنند، و اگر سعی کنید کارهایی که نباید را خیلی زود از سر بگیرید، ممکن است زمان بهبود شما افزایش پیدا کند.

مشکلات دراز مدت ایمپلنت های دندانی

رعایت نکردن بهداشت و تمیز نگه داشتن اطراف ایمپلنت های دندانی

بالأخره کاشت ایمپلنت شما انجام شده است و روکش هم روی آن قرار گرفته است و اکنون آماده هستید سیب گاز بزنید، و لبخندی به پهنای صورتتان بزنید. اکنون، قبل از آنکه به امور روزمره خود بپردازید، مهم است این دندان ها و ایمپلنت های دندانی جدید را تمیز نگه دارید. هر چند بارها در مقالات مختلف خوانده ایم که ایمپلنت ها مستعد بروز همان مشکلاتی هستند که برای دندان های طبیعی پیش می آیند، مانند شکستگی، پوسیدگی، و عفونتی که نیاز به نگهداری دارد. اگر جراحی کاشت ایمپلنت داشته اید، روی سلامت دندانی خود سرمایه گذاری خوبی کرده اید. بنابراین لازم است با انجام یک دسته کارهای ساده مانند مسواک زدن، کشیدن نخ دندان، و چکاپ های منظم توسط دندانپزشک عمومی، از آنها نگهداری کنید.

اگر اطراف ایمپلنت های دندانی شما ذرات غذا و پلاک های باکتریایی زیادی انباشته شود و آنها را به طور منظم تمیز نکنید، موجب بروز التهاب در لثه ها خواهد شد که می تواند منجر به تحلیل استخوان، عفونت و بروز مشکلات دیگر، و حتی از دست رفتن ایمپلنت شود.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی – بخش دوم

وجود فشار و نیروی زیاد روی ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت، با پیوند خوردن با استخوان اطراف خود، فوق العاده محکم می شود… انگار “ناخن داخل بتن” قرار گرفته است. متأسفانه استخوان بتن نیست. در صورت وجود فشار فیزیولوژیک زیاد روی ایمپلنت های دندانی، استخوان تحلیل خواهد رفت. این می تواند موجب ایجاد پاکت پریودنتال (لثه) شود که اجازه می دهد باکتری های ناسالم در آنجا رشد کنند و افزایش پیدا کنند… این باعث بروز سیلی از اتفاقات می شود که بواسطه آنها استخوان بیشتری از دست خواهد رفت، عفونت ایجاد خواهد شد و در نهایت ایمپلنت از دست خواهد رفت.

یکی از بهترین راه ها برای پیشگیری از بروز این مشکلات، اقدام در اوایل درمان، یا همان مرحله طرح درمان است. هر چند جراح روی انسان کار می کند، اما کاری که انجام می دهد تا میزان زیادی مهندسی شده است. در صورتی که ایمپلنت ها به تعداد کافی کاشته نشوند، یا ایمپلنت ها خیلی کوچک یا خیلی کوتاه باشند، یا در زاویه نامناسبی کاشته شوند، فشاری که به ایمپلنت وارد می شود، می تواند بسیار شدید باشد. در این موارد، ایمپلنت ها طی پنج سال پس از کاشت و بیشتر، بسیار عالی عمل می کنند اما بیمار به تدریج شاهد تحلیل استخوان و شکست ایمپلنت خواهد بود.

منظور این نیست که این نوع ایمپلنت ها در دراز مدت حتماً با شکست مواجه خواهند شد بلکه مهم است جراح از شرایطی که در آنها از تعداد کمتر ایمپلنت یا مینی ایمپلنت استفاده می شود، آگاه باشد. در صورتی که فشاری که به دندان وارد می شود، نوع دندان، کیفیت و حجم استخوان، و عوامل دیگر در طرح درمان مد نظر قرار نگیرند، ممکن است احتمال شکست ایمپلنت در دراز مدت بالاتر برود.

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی – بخش دوم

طرح درمان نامناسب

در برخی موارد بیماران کاشت ایمپلنت بسیار موفقی داشته اند و خیلی خوب بهبود پیدا کرده اند، تنها به این دلیل که می دانند تا وقتی دندان یا روکش روی ایمپلنت ساخته نشده است نباید از ایمپلنت استفاده شود. در برخی موارد به این دلیل است که ایمپلنت در جا یا زاویه درست قرار ندارد یا موقعیت آن اجازه نمی دهد ایمپلنت مفید باشد. این مشکلات عموماً نتیجه طرح درمان نامناسب و قرار نگرفتن ایمپلنت ها در محل و زاویه مناسب هستند. جراح دهان و دندانی که در حال جایگذاری ایمپلنت های دندانی است باید دقیقاً بداند چه نوع ایمپلنتی نیاز است.

به طور کلی، جراحان دهان و دندان که کاشت ایمپلنت های دندانی را انجام می دهند باید دقیقاً بدانند در نهایت درمان چه نتیجه ای خواهد داشت، زیرا طرح درمان دقیقاً مشخص می کند چه تعداد ایمپلنت در چه محلی و با چه زاویه ای کاشته شوند. به همین دلیل، درمان کاشت ایمپلنت شما نباید با جراح، بلکه با دندانپزشکی آغاز شود که دندان یا روکش نهایی را قرار خواهد داد. در بسیاری موارد دندانپزشک هم کاشت ایمپلنت را انجام می دهد و هم روکش دندانی را ارائه می دهد.