در این نوشته می خوانید:
مهم است که بیماران بدانند دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته یا عصب کشی شده است ممکن است برای همیشه باقی نماند. چرا؟ چند دلیل وجود دارد.
درست مانند همه ی اجزاء بدن که به تدریج رو به سستی و زوال می روند و هیچ عضوی برای همیشه دوام ندارد، دندان عصب کشی شده هم همینطور است. لگن یا زانوی پیوندی جدید ممکن است تنها 5 تا 10 سال دوام داشته باشد. دهان منطقه ای است که نگهداری از آن دشوارتر است. در طول روز دهان تحت تفاوت های دمایی زیادی قرار می گیرد. نوشیدن مایعاتی که 40 درجه سردتر از دمای محیط دهان هستند، یا نوشیدن و خوردن چیزهایی که داغ تر از دمای محیط دهان هستند. این اتفاق معمولاً در طول یک وعده ی غذایی چندین بار رخ می دهد!!! انقباض و انبساطی که در نتیجه ی این تغییر دما اتفاق می افتد می تواند به مواد دندان فشار وارد کند.
درمان ریشه از سمت دندانپزشک به دانش و مهارت زیادی نیاز دارد. تفاوت هایی که به لحاظ آناتومی در ساختار ریشه ی دندان، کانال های خمیده، کانال های مسدود؛ کانال هایی که شکل غیر عادی دارند همگی می توانند در روند عصب کشی دندان ها مشکل ایجاد کنند.
علاوه بر این، محیط دهان مرطوب است و مواد مورد استفاده و فرایندهایی که در آن انجام می شوند باید شرایط خاصی داشته باشند تا اجازه دهد مواد به دندان بچسبند و دندان حداکثر طول عمر ممکن را داشته باشد. بعلاوه، فرایندهای دندانی تحت فشار زیادی هستند که ممکن است از میزان تحمل آنها فراتر رود. افرادی که دندان های خود را به یکدیگر فشار می دهند یا می سایند، به صورت واضح موجب شکسته شدن دندان ها، پر شدگی های دندان ها، یا هر گونه ابزارهای دندانی دیگری می شوند که درون دهان قرار می گیرند. برخی دیگر از بیماران نیز دندان از دست رفته یا دندان کج دارند که باعث می شود به دندان هایی که در گوشه ها قرار گرفته اند فشاری بیشتر از حد تحمل آنها وارد شود.
فرایندهای تکنیکی که با آنها درمان ریشه انجام می شود می توانند متفاوت باشند. آیا دندان و ریشه ی آن به اندازه ی کافی ضد عفونی شدند؟ آیا در پایان فرایند عصب کشی، ریشه به میزان کافی سیل شده است؟ آیا موادی که برای پر کردن دندان استفاده شدند به درستی درون کانال قرار داده شدند؟
دیگر عواملی که در طول عمر دندان عصب کشی نقش دارند به خود دندان مربوط می شوند. به عنوان مثال، آیا میزان شکستگی دندان پس از تکمیل درمان ریشه آنقدر زیاد بوده است که به ترمیم نیاز داشته باشد؟ آیا بازه ی زمانی بین تکمیل عصب کشی دندان و ترمیم نهایی طولانی بوده است؟ به عنوان مثال، اگر قرار گرفتن روکش روی دندان با سه ماه یا بیشتر تأخیر انجام شود، ممکن است باکتری مجدداً به درون منطقه ی کانال ریشه نفوذ کند و آن را عفونی کند.
یک روکش به طور میانگین حدود 10 سال دوام خواهد داشت، هر چند ممکن است بیشتر یا کمتر هم عمر کنند. یک دسته عوامل هستند که روی طول عمر روکش دندان تأثیر گذار هستند. این عوامل عبارتند از حفظ بهداشت و سلامت دهان، رژیم غذایی، عاداتی که به دندان فشار می آورند مانند فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر، و نیز اینکه چه مقدار از ساختار دندان باقی مانده است تا ترمیم شود. در صورتی که پیش از تخریب حجم زیادی از ساختار دندان، عصب کشی شده و روکش به خوبی روی آن قرار گیرد، این روکش می تواند چند دهه دوام داشته باشد. روکش درون دهان بیماری که بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت نمی کند، و یا روکش روی دندانی که به شکلی بد شکسته شده است، می تواند تنها یک یا دو سال دوام داشته باشد.
امروزه دندانپزشک ها چندان به درمان کانال های ریشه های دندان نمی پردازند، زیرا می توانند ایمپلنت های دندانی را به بیماران پیشنهاد دهند که بسیار موفق هستند. زمانی که بیمار برای درمان مجدد ریشه ی دندان تصمیم می گیرد، می تواند به فکر استفاده از جایگزین هایی مانند ایمپلنت ها نیز باشد. از جمله فواید انجام درمان مجدد ریشه داشتن دندانی سالم، با عملکرد کامل و بدون علائم خواهد بود که تا چند سال دوام خواهد داشت.
در انتها، پرسش این است که آیا درمان مجدد ریشه می تواند با موفقیت و با پیش بینی خوب انجام شود؟ آیا ارزش دارد درمان ریشه ی دیگری انجام دهیم؟ این به عوامل بسیاری بستگی دارد، نوع عفونت، عدم وجود شکستگی (که باعث می شود دندان غیر قابل درمان باشد)، مهارت دندانپزشک یا اندودنتیستی که درمان را انجام می دهد، قابلیت احیاء دندان، خطرات رها کردن دندان به حال خود با وجود تحلیل استخوان یا احتمال تحلیل استخوان در آینده.