تحلیل استخوان فک یکی از جدی ترین پیامدهای از دست رفتن دندان است. این روند به محض از دست رفتن دندان آغاز می شود زیرا پس از آن تحریک طبیعی که برای رشد استخوان توسط دندان ها با جویدن صورت می گیرد دیگر اتفاق نمی افتد. نتایج این اتفاق می توانند ناراحت کننده باشند- تنها در یک سال نخست پس از افتادن دندان، عرض استخوان فک می تواند تا 25 درصد کاهش پیدا کند.

تحلیل استخوان پیش رونده می تواند دهان را از جهات مختلف تحت تأثیر قرار دهد. از جمله، کاهش بافت لثه. علاوه بر این می تواند انتخاب های شما برای جایگزینی دندان را محدود کند. در صورتی که با گذشت چند سال، فاصله بین بینی و چانه به شکل قابل توجهی کوتاه شده باشد، از دست رفتن دندان های بیشتر (استخوان به تنهایی همراه با آن) می تواند ظاهر چهره شما را تغییر دهد. متأسفانه، تحلیل شدید استخوان در صورت از دست رفتن دندان اجتناب ناپذیر است. دندانپزشک ها می توانند فرایند پیوند استخوان را با موادی انجام دهند که رشد استخوان های جدید در محل دندان از دست رفته را تحریک می کنند. و، در صورتی که این پیوند بلافاصله پس از کشیدن دندان کار گذاشته شود، جراحی پیوند می تواند مانع تحلیل شدید استخوان شود و اجازه می دهد کاشت ایمپلنت های دندانی در آینده ممکن باشد.

پیوند استخوان قبل از جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی

پیوند استخوان چگونه انجام می شود؟

استخوانی که برای پیوند استفاده می شود می تواند از یکی از این چهار منبع گرفته شود: خود بیمار، فرد اهداء کننده دیگر، حیوان، یا مواد مصنوعی. منابعی که استفاده می شوند بر اساس تصمیم دندانپزشک می باشد که کدام مواد برای وضعیت بیمار مناسب تر است. بافت اهدائی از فرد دیگر یا حیوان برای پیوند کاملاً ضد عفونی و بی خطر می شود.

خود پیوند بیشتر به عنوان چارچوبی برای رشد استخوان در اطراف خود عمل می کند؛ استخوانی که به تازگی رشد کرده است در نهایت می تواند جایگزین مواد پیوندی شود، که از مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر، و هیدروکسی آپاتیت تشکیل شده است. علاوه بر این، ممکن است دندانپزشک مواد پیوندی را با غشاء کلاژنی پوشش دهد تا مسیر بازتولید استخوان، یا مواد ترکیبی را هدایت کند که با دیگر مولکول هایی عمل می کنند که به لحاظ بیولوژیکی در بدن فعال هستند تا روند بهبود را تحریک کنند. این مواد در نهایت توسط بدن جذب می شوند.

همه فرایندهای پیوند شبیه به یکدیگر نیستند- روند خاصی که انتخاب می شود، به محلی بستگی دارد که نیاز به پیوند استخوان دارد، و نیز میزان تحلیل استخوان، و اینکه آیا پیوند بلافاصله پس از کشیدن (افتادن) دندان انجام می شود یا مدتی پس از آن.

در مورد کشیدن دندان، یک گزینه برای دندانپزشک، پر کردن محل با استخوان است- مواد پیوندی پس از کشیده شدن دندان و قبل از بخیه زدن بافت لثه در جای خود قرار می گیرد. پیوند سریع و بی فاصله استخوان می تواند تحلیل استخوان را در طول دوره بهبود لثه محدود کند و فرایند کارگذاری ایمپلنت های دندانی در آینده را تسهیل سازد. در صورتی که دندان مدتی است که از دست رفته است، و استخوان باقی مانده کافی نیست، دندانپزشک روی بافت لثه برشی ایجاد می کند تا پوشش روی استخوان برداشته شود، مواد پیوندی قرار بگیرند و در کنار غشاء از پیش طراحی شده یا فاکتور رشد محافظت شود، و سپس برش ایجاد شده با کمک بخیه بسته شود. فرایندهای این چنینی معمولاً با بی حسی موضعی انجام می شوند.

در مواردی که عقب فک بالا درگیر است، جایی که استخوان به شکل عمودی کافی نیست، جراح ممکن است از حفره سینوس، درست بالای آن،به عنوان محل پیوند استفاده کند. از طریق محل ایمپلنت در آینده، یا به صورت جانبی از طریق دیواره گونه سینوس، می توان به این سینوس دسترسی پیدا کرد. انواع دیگری فرایند پیوند استخوان وجود دارند، از نجات دندانی که بیماری پریودنتال (لثه) آن را تهدید می کند گرفته، تا ترمیم آسیب های تروماتیک، همه آنها مراقبت های پس از جراحی مشابهی نیاز دارند.

پس از اتمام فرایند پیوند، ممکن است بیمار تنها به مدت چند روز ناراحتی خفیفی تجربه کند، که معمولاً با داروهای ضد التهاب، غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن برطرف می شود. برای پیشگیری از بروز عفونت، آنتی بیوتیک نیز ممکن است تجویز شود.

پیوند استخوان قبل از جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی

پیوند استخوان گزینه های شما برای ترمیم دندان را گسترش می دهند

پیوند استخوان، علاوه بر کنترل تسریع تحلیل استخوان، می تواند انجام بهترین گزینه جایگزین دندان در دندانپزشکی زیبایی- ایمپلنت های دندانی- را ممکن سازد. از زمان معرفی آنها از سه دهه پیش تاکنون، به خاطر شباهت زیاد آنها به دندان های طبیعی، دوام آنها، و کاربردی بودن آنها با تعدادی از گزینه های جایگزین دندان، به شهرت زیادی در میان بیماران و دندانپزشک ها رسیده اند.

اما ایمپلنت ها به حداقل میزان استخوان لازم در محل پیوند نیاز دارند تا آنها را حمایت کند، مقدار کافی استخوان در اطراف ایمپلنت های دندانی این اطمینان را بوجود می آورد که روکش های نهایی به درستی عمل خواهند کرد و ظاهری طبیعی خواهند داشت.  بازتولید استخوان با کمک پیوند استخوان می تواند توده استخوانی را در محل دندان از دست رفته بهبود دهد، تا جایی که نمی توان ایمپلنت دندانی را از دندان طبیعی تمیز داد.

بهبود ظاهر صورت و سلامت عمومی با احیاء استخوان از دست رفته

تحلیل استخوان می تواند به سلامت دهان و دندان ها آسیب برساند و می تواند باعث شود مسن تر به نظر برسید. اما در بسیاری موارد، استخوان می تواند مجدداً تولید و محکم شود، در حالی که مزایای آن برای سلامت و ظاهر فرد کاملاً مشهود است.