در این نوشته می خوانید:
بسیاری از بیماران از دندانپزشک خود می شنوند که ساختار فک بالای آنها استخوان کافی ندارد تا بتوانند داخل آن ایمپلنت کار بگذارند. افراد اغلب در همین مرحله روند درمان را رها می کنند. برخی بیماران واقعاً هیچ استخوانی در فک بالای خود ندارند. استخوان فک بالای آنها حتی از زیر استخوان نیز حل شده است.
ایمپلنت های زیگوماتیک دندانی راهکارهایی برای بیمارانی هستند که با شکل بسیار وخیم تحلیل استخوان در فک بالای خود مواجه هستند. این نوع ایمپلنت ها جایگزین هایی فوق العاده برای پیوند استخوان هستند. در تاریخچه استفاده از این نوع ایمپلنت، موفقیت های زیادی ثبت شده اند. این نوع ایمپلنت ها از سال 1998 به آمریکا معرفی شدند و از سال 1988 در سراسر اروپا مورد استفاده قرار گرفته اند.
ایمپلنت های زیگوماتیک داخل استخوانی از گونه تکیه داده می شوند که در متون و کتب آناتومی بدن انسان استخوان “زیگوماتیک” نامیده می شود. ایمپلنت های خیلی بلند از داخل دهان نزدیک محل دندان های دو پایه (پرمولر) قرار می گیرند. این نوع ایمپلنت ها از داخل یا درست از کنار سینوس ها عبور می کنند و به داخل استخوان ضخیم زیگوماتیک تکیه داده می شوند و محکم قرار می گیرند. این استخوان منسجم تر از استخوانی است که در قسمت پشتی فک بالا یافت می شود.
معمولاً از یک یا دو ایمپلنت زیگومیاتیک در هر طرف استفاده می شود، بعلاوه از دو تا چهار ایمپلنت معمولی نیز در جلوی فک در قسمتی استفاده می شود که دندان های جلوی فک بالا قبلاً وجود داشته اند. داشتن حمایت اضافی در فک بالا همیشه برای طول عمر ترمیم های ایمپلنت های دندانی در فک بالا و در قسمتی که استخوان معمولاً خیلی نرم است، خوب است.
این فرایند بی خطر و قابل پیش بینی است.
گرچه مقداری ترسناک به نظر می رسند، اما دردی که ایمپلنت های زیگوماتیک با خود به همراه دارند حدوداً به اندازه دردی است که برای انجام فرایند پیوند استخوان باید تحمل شود. دندانپزشک نوعی داروی ضد التهاب خاص داخل کتف بیمار تزریق می کند و تحت بی حسی وریدی انجام می شود تا به کاهش درد پس از جراحی کمک نماید. اکثر بیماران مقداری کبودی موضعی را تجربه خواهند کرد. تعداد زیادی از بیماران حتی نیاز به مسکن قوی هم ندارند و با استفاده از ترکیبی از ایبوپروفن و تیلنول (استامینوفن) تا پایان روز دوم هیچ دردی احساس نخواهند کرد. اکثر بیماران از اینکه این فرایند چقدر راحت انجام می شود شگفت زده می شوند.
وقتی هیچ استخوانی وجود ندارد یا حجم آن بسیار اندک است، همه فرایندهای ایمپلنت های دندانی و پیوند استخوان مقداری خطر دارند. هیچ فرایند جراحی بدون خطر نیست. هیچ بحثی تکمیل نمی شود تا راجع به خطرات آن نیز صحبت شود. خطرات جراحی، گرچه بسیار نادر هستند، اما می تواند شامل خونریزی، بریدگی لب، استحکام اولیه ضعیف، شکست استخوان زیگوماتیک، هماتوم (لخته خون در رگها)، ورود به استخوان زیر حدقه چشم یا گودی زیر شقیقه، احساس خارش یا سوزش پوست (بی حسی)، درد، حساسیت نسبت به لمس، سینوزیت، قابل مشاهده بودن نخ بخیه، شکست کاشت ایمپلنت، شکست ایمپلنت زیگوماتیک.
بریج نهایی که در سمت زبانی قرار می گیرد اغلب لازم است مقداری نازک تر از حد طبیعی ساخته شود زیرا ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک گاهی اوقات نسبت به ایمپلنت های دندانی معمولی به سقف دهان نزدیک تر هستند.
گرچه ایمپلنت های زیگوماتیک ممکن است برای برخی افراد مقداری ترسناک به نظر برسند، اما آنها راهکاری بی خطر برای افرادی هستند که تحلیل استخوان شدید دارند. استفاده از ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک راهی قابل پیش بینی برای کاهش هزینه های بیمار و زمان کل درمان است. اغلب، این گزینه کمتر از دیگر درمان های کاشت ایمپلنت های دندانی برای تحلیل شدید استخوان فک بالا تهاجمی است.