در مقاله قبل مراحل کاشت ایمپلنت را به اختصار توضیح دادیم. در این مقاله قصد داریم همه مراحل را برای شما شرح دهیم و به ذکر نکات دیگر آن بپردازیم.

جراحی کاشت ایمپلنت

چه زمانی پیوند استخوان نیاز است؟

اگر استخوان فک از ضخامت کافی برخوردار نباشد یا خیلی نرم باشد، ممکن است قبل از جراحی کاشت ایمپلنت پیوند استخوان نیاز داشته باشید. زیرا اگر عمل جویدن با قدرت انجام شود ممکن است فشار زیادی به استخوان وارد کند، و اگر نتواند ایمپلنت را حمایت کند، جراحی با شکست مواجه خواهد شد. پیوند استخوان می تواند پایه منسجم تری برای ایمپلنت ایجاد کند. مواد مختلفی به عنوان مواد پیوند برای بازسازی استخوان استفاده می شوند.

جراحی کاشت ایمپلنت

کاشت ایمپلنت های دندانی

در طول جراحی که برای قرار گرفتن ایمپلنت داخل استخوان فک انجام می شود، جراح برشی در بافت لثه ایجاد می کند تا پوشش روی استخوان برداشته شود. با کمک دریل داخل استخوان حفره ایجاد می شود که درون آن پست فلزی ایمپلنت دندانی قرار می گیرد. از آنجا که پست به عنوان ریشه دندان عمل می کند، در عمق استخوان قرار می گیرد.

در این مرحله، هنوز هم جای خالی به جا مانده از دندان از دست رفته شما وجود خواهد داشت. برای حفظ ظاهر، در صورت لزوم می توان به طور موقت از پروتز پارسیل استفاده کرد. برای تمیز کردن داخل دهان و نیز حین خواب می توانید این پروتز را خارج کنید.

انتظار برای رشد استخوان

با قرار گرفتن پست فلزی ایمپلنت داخل استخوان فک، اسئواینتگریشن (جوش خوردن استخوان با ایمپلنت) آغاز می شود. طی این فرایند، استخوان فک رشد می کند و با سطح ایمپلنت دندانی واحد یکپارچه ای تشکیل می دهد. این فرایند، که می تواند چند ماه طول بکشد، کمک می کند پایه منسجمی برای دندان مصنوعی جدید ایجاد شود- همان کاری که ریشه ها برای دندان های طبیعی می کنند.

قرار دادن اباتمنت روی ایمپلنت

با تکمیل اسئواینتگریشن، ممکن است جراحی دیگری برای قرار دادن اباتمنت نیاز باشد- قطعه ای که در نهایت روکش به آن متصل خواهد شد. این جراحی جزئی اغلب با بی حسی موضعی و به صورت سر پایی انجام می شود. برای قرار گرفتن اباتمنت:

• جراح مجدداً بافت لثه را باز می کند تا پوشش روی ایمپلنت برداشته شود.
• اباتمنت به ایمپلنت دندانی متصل می شود.
• سپس بافت لثه اطراف اباتمنت بسته می شود اما روی آن پوشش داده می شود.

در برخی موارد، وقتی پست فلزی ایمپلنت دندانی کاشته می شود اباتمنت به آن متصل می شود. به این معناست که نیاز به جراحی دیگری نخواهد بود. با این حال، از آنجا که اباتمنت از خط لثه عبور می کند، زمانی که دهان باز می شود قابل مشاهده خواهد بود- و به همین شکل باقی خواهد ماند تا زمانی که دندانپزشک روکش ایمپلنت را آماده کند. برخی افراد این ظاهر را دوست ندارند و ترجیح می دهند اباتمنت در جلسه دیگری روی ایمپلنت آنها قرا بگیرد.

پس از قرار گرفتن اباتمنت در جای خود، دو هفته قبل از چسباندن دندان مصنوعی به ایمپلنت، باید لثه ها بهبود پیدا کرده باشند.

جراحی کاشت ایمپلنت

دندان مصنوعی یا روکش ایمپلنت؟

پس از بهبود بافت لثه، یک بار دیگر از دهان و دندان های باقی مانده قالب گرفته می شود. از این قالب ها برای ساخت روکش استفاده می شود- دندان مصنوعی که ظاهری شبیه دندان های طبیعی دارد. تا زمانی که استخوان فک به اندازه کافی محکم نشده باشد تا بتواند دندان جدید را حمایت کند، روکش روی ایمپلنت قرار نخواهد گرفت.

شما و دندانپزشک می توانید تصمیم بگیرید از بین دندان های مصنوعی متحرک، ثابت، یا ترکیبی از این دو، یکی را انتخاب کنید:

• متحرک. این نوع دندان مصنوعی شبیه دنچر یا پروتزهای مصنوعی مرسوم است که می توانند پارسیل یا کامل باشند. آنها شامل دندان های سفید مصنوعی هستند که یک لثه پلاستیکی صورتی اطراف آن را احاطه کرده است. این نوع دندان ها روی یک چارچوب فلزی سوار شده اند که به اباتمنت ایمپلنت متصل است، و بدون هیچ خطری در جای خود چفت می شود. برای تعمیر و پاکسازی های روزانه می توان آنها را به سادگی درآورد.
• ثابت. در این نوع، دندان مصنوعی برای همیشه روی یک اباتمنت ایمپلنت پیچ یا چسبانده می شود. برای پاکسازی یا در طول خواب نمی توانید آن را درآورید. در اکثر موارد، هر روکش به ایمپلنت دندانی خود متصل می شود. با این حال، از آنجا که ایمپلنت ها بسیار محکم هستند، اگر چند دندان به یکدیگر متصل باشند، می توان آنها را روی یک ایمپلنت قرار داد.

مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت

خواه فرایند جراحی ایمپلنت دندانی شما در یک مرحله انجام شده باشد یا در چند جلسه، ممکن است ناراحتی هایی که هر یک از این روش ها به همراه دارند را تجربه کنید، از جمله:

• تورم لثه ها و صورت
• کبودی پوست و لثه ها
• درد اطراف محل ایمپلنت
• خونریزی اندک

پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی ممکن است داروی مسکن یا آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید. در صورتی که در روزهای پس از جراحی، تورم، ناراحتی، یا هر مشکل دیگری وخیم تر شد، با جراح خود تماس بگیرید. پس از هر مرحله از جراحی، تا زمانی که محل جراحی بهبود پیدا می کند، نیاز است غذای نرم بخورید. معمولاً، جراح از نخ های بخیه ای استفاده می کند که به طور خود به خود حل می شوند. اگر نخ بخیه شما از این نوع نیست، برای کشیدن آنها باید به پزشک خود مراجعه کنید.

موفقیت کاشت ایمپلنت

اکثر ایمپلنت های دندانی موفقیت آمیز هستند. با این حال، گاهی اوقات، استخوان نمی تواند به اندازه کافی با ایمپلنت فلزی جوش بخورد. مثلاً، کشیدن سیگار می تواند موجب شکست ایمپلنت و مشکلات دیگر شود. در صورتی که این مشکل بروز پیدا کند، ایمپلنت برداشته می شود، استخوان پاکسازی و ضد عفونی می شود، و سه ماه بعد مجدداً فرآیند تکرار می شود.

با انجام این کارها می توانید کمک کنید روکش و دندان های طبیعی باقی مانده شما مدت بیشتری دوام داشته باشند:

• بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کنید. درست مانند دندان های طبیعی، ایمپلنت ها، روکش روی آنها، و بافت لثه را تمیز نگه دارید. مسواک هایی که به صورت ویژه طراحی شده اند، مانند مسواک های بین دندانی، که بین دندان ها کشیده می شود، می توانند به پاکسازی گوشه ها و شیارهای اطراف دندان ها، لثه ها، و پست های فلزی کمک کنند.
• به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید. برای چکاپ و حصول اطمینان از سلامت و عملکرد صحیح ایمپلنت های دندانی و پیگیری توصیه های پس از جرمگیری های تخصصی دندان ها، برنامه ای برای مراجعه منظم به دندانپزشک داشته باشید.
• از عاداتی که به ایمپلنت ها آسیب می رسانند بپرهیزید. از جویدن اشیاء سفت، مانند یخ و آبنبات های سفت، که موجب شکستن روکش دندان یا تاج دندان های طبیعی می شوند- بپرهیزید. از تنباکو و محصولات کافئین دار که موجب ایجاد لکه روی دندان ها می شوند بپرهیزید. اگر عادت دندان قروچه دارید، برای درمان آن اقدام کنید