اگر قرار است شما نیز جراحی کاشت ایمپلنت داشته باشید، پس از چند مرحله آزمایش و معاینه و تصاویر رادیوگرافی اولیه، ممکن است دندانپزشک شما تشخیص دهد نیاز به جراحی سینوس لیفت دارید. این تشخیص می تواند هشدار دهنده باشد، اما تقویت سینوس برای بسیاری از جراحان دهان و دندان، فرایندی کاملاً بی دردسر و عادی است. در سالهای اخیر، با بالا رفتن تعداد افرادی که ایمپلنت های دندانی را انتخاب می کنند، این فرایند کاملاً عادی شده است.

جراحی سینوس لیفت چیست؟

سینوس لیفت فرایند جراحی است که بالا بردن غشاء سینوس به منظور ایجاد فضای لازم برای استخوان پیوندی را شامل می شود. هدف از انجام پیوند استخوان در فک بالا، ایجاد استخوان در فک بالا، درست زیر سینوس ها در دو طرف بینی، در منطقه دندان های پرمولر و مولر است.

کاشت ایمپلنت با جراحی سینوس لیفت

برای قرار گیری درست ایمپلنت های دندانی داخل استخوان، آنها باید از ارتفاع لازم برخوردار باشند، در غیر اینصورت، ممکن است ایمپلنت شل شود و با شکست مواجه شود، یا حتی منجر به پارگی غشاء سینوس شود. غشاء سینوس اگر پاره شود می تواند عفونی شود و خطر شکست ایمپلنت دندانی افزایش پیدا خواهد کرد. اگر تصاویر سی تی اسکن، یا تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نشان دهند که استخوان موجود در فک بالا از حجم کافی برخوردار نیست تا ایمپلنت را درون خود جای دهد، ممکن است نیاز به جراحی سینوس لیفت داشته باشید.

کاشت ایمپلنت با جراحی سینوس لیفت

چه زمانی جراحی سینوس لیفت لازم است؟

انجام جراحی سینوس لیفت می تواند به دلایل یا شرایط زیر ضروری باشد:

• عقب فک بالا، به صورت طبیعی، نسبت به فک پایین توده استخوانی کمتری دارد. این عارضه بیشتر در افرادی شایع است که کیفیت و کمیت استخوان آنها آنقدر کافی نیست که ایمپلنت هایی که جایگزین دندان های دندان های مولر فک بالای آنها می شوند را حمایت کند.
• سینوس ماگزیلا به فک بالا بسیار بسیار نزدیک است. اندازه و شکل سینوس در افراد مختلف با یکدیگر تفاوت های چشمگیری دارد و با افزایش سن، سینوس می تواند بزرگتر شود.
• تحلیل استخوان در نتیجه بیماری پریودنتال یا بیماری لثه پیشرفته.
• از دست رفتن دندان ها برای مدت زمان طولانی. وقتی دندان از دست می رود، استخوان اطراف آن به تدریج توسط بدن جذب می شود. هر چه مدت زمانی که از افتادن دندان می گذرد طولانی تر باشد، استخوان کمتری وجود خواهد داشت تا از ایمپلنت حمایت کند.
• کمبود استخوانی که با برداشتن تومور یا کیست یا کشیدن دشوار استخوان همراه است.
• آسیب یا تروما به صورت یا فک.

فرایند جراحی

ابتدا، دندانپزشک از فک تصویر سی تی اسکن می گیرد. این تصویر نمای سه بعدی شفافی از حفره سینوس و استخوان فک ارائه می دهد، که دندانپزشک را قادر می سازد، برای جزئیات فرایند جراحی برنامه ریزی کند. دو فرایند جراحی متفاوت هستند که برای این منظور انجام می شوند و انتخاب هر یک از آنها، به مقدار استخوان لازم و نیز نحوه آموزشی که دندانپزشک یا جراح دیده اند بستگی دارد:

روش سنتی

روش سنتی به این گونه است که برش کوچکی داخل بافت لثه ایجاد می شود تا دسترسی به استخوانی ایجاد شود که درست بالای منطقه ای قرار دارد که قرار است ایمپلنت داخل آن کاشته شود، اندکی بالاتر از کف سینوس. پس از آن، بخش کوچکی از استخوان بریده می شود تا دریچه ورودی ایجاد شود که به آرامی به سمت داخل و بالای حفره سینوس فشار داده می شود. این استخوان غشاء سینوس را به سمت بالا فشار می دهد وکف سینوس بالا برده می شود. فضای خالی که درست زیر بخش استخوانی آن بوجود می آید با مواد پیوندی استخوان پر می شود. در نهایت، بافت لثه مجدداً در جای خود بخیه زده می شود.

درمان جایگزین سینوس لیفت

زمانی که تنها مقدار اندکی مواد استخوانی لازم باشد، و امکان جایگذاری ایمپلنت در طول فرایند وجود داشته باشد، از یک روش جایگزین می توان استفاده نمود. در این فرایند، یک حفره هم برای پیوند استخوان و هم برای کاشت ایمپلنت استفاده می شود. جراح دهان و دندان می تواند داخل استخوان حفره ای ایجاد کند که درون 1-2 میلی متری غشاء سینوس قرار می گیرد. سپس از ابزاری به نام استئوتوم osteotome استفاده می کند و با قرار دادن آن داخل حفره ای که به تازگی ایجاد شده است، به آرامی آن را رو به بالا فشار می دهد.

پس از آن، مقداری بالاتر برده می شود تا غشاء سینوس را بالا ببرد و ارتفاع کافی برای ایمپلنت های دندانی ایجاد نماید. سپس می توان مواد استخوانی را داخل فضایی که به تازگی ایجاد شده است قرار دهد و در آخر، بلافاصله ایمپلنت کار گذاشته می شود.

مشکلات احتمالی

• پس زدن پیوند استخوان (زمانی این احتمال بیشتر وجود دارد که استخوان حیوان یا جسد انسان استفاده شود)
• سوراخ شدن دیواره سینوس
• بروز علائم سینوزیت مزمن (درد، التهاب، تورم، و غیره)
• آسیب به بافت/عصب
• ایجاد اسکار (جای زخم بخیه)
• شل شدن ایمپلنت
• عفونت

اصلی ترین خطر تقویت سینوس این است که ممکن است غشاء سینوس سوراخ یا پاره شود. در صورتی که این مشکل بروز پیدا کند، جراح می تواند پارگی را ترمیم کند، اما گاهی اوقات لازم است فرایند کاشت ایمپلنت متوقف شود و برای چند ماه به تعویق بیفتد تا غشاء بهبود پیدا کند. با بهبود غشاء، جراح می تواند سینوس لیفت را انجام دهد. پس از آنکه غشاء بهبود پیدا کرد، بعید است مجدداً پاره شود، زیرا ضخامت آن بیشتر و محکم تر خواهد بود. همه جراحی ها می توانند خطر عفونت را با خود داشته باشند، اما این برای سینوس لیفت نادر است. علاوه بر این، احتمال آسیب به عصب یا درد و التهاب نیز وجود دارد.

گاهی اوقات مواد پیوندی با استخوان موجود جوش نمی خورند. وقتی این اتفاق رخ می دهد، منطقه پیوند خورده خونرسانی نمی شود. این منجر به بالا رفتن خطر شکست ایمپلنت های دندانی، پس از قرار گیری آنها می شود. مهم است سلول های استخوانی جدید اطراف پست ایمپلنت رشد کنند. این اتفاق رخ نمی دهد مگر آنکه ایمپلنت داخل استخوان سالم زنده قرار داده شود. اگر پیوند با شکست مواجه شود، معمولاً ممکن است لازم باشد فرایند زمان دیگری تکرار شود.